ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

YES - Fly From Here (2011)

Altijd iets om naar uit te kijken ...

... een nieuw album van Yes. Al wordt de aanloop ontsierd door een onverwacht vertrek - voor hem ook, al is er her en der nog een akkoordje van hem blijven hangen - van Oliver Wakeman en de niet al te nette behandeling van boegbeeld Jon Anderson door de band. Een band die toch al niet uitblinkt in een fatsoenlijk personeelsbeleid de afgelopen decennia.
Na tien jaar is er een opvolger van het geweldige 'Magnification'. En als er personele problemen zijn duiken Geoff Downes en Trevor Horn altijd als roofvogels op de buit. Anderson is vervangen door Benoit David, de prima zanger van het Canadese Mystery wiens stem sterk lijkt op die van Anderson.
'Fly From Here' is een uitermate fris klinkend werkstuk, met sterke composities, gezet in een krachtige, heldere produktie. Maar klinkt het als Yes? Is er iets terug te vinden van de complexiteit van 'Relayer', de bombast van 'Tales' of het unieke geluid van Close to the Edge? Zelden vind ik. Het merendeel van het album bestaat uit tracks die refereren aan solowerk van Squire of aan het ook al a-typische album 'Drama': relatief overzichtelijke rock, met sterke (samen)zang en een sterke melodie. Soms flikkert het oude Yes op als er een korte instrumentale passage voorbijkomt en Steve Howe over en door alles heen soleert. En de prima afsluiter 'Into the Storm' is integraal typisch Yes.
Desondanks hebben we te maken met een sterk, energiek album, dat ik al veel heb gedraaid. Een kanshebber voor de eindejaarslijst al kan ik mij zo maar voorstellen dat het album snel wegzakt. Dat was met 'Magnifica- tion' wel anders. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 26)