ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

LUNATIC SOUL - Lunatic Soul (2008)

Dreigend en toch ...

... geschikt om op weg te dromen. Zo kan ik de muziek van Lunatic Soul, het eerste solo-album van Riverside's Mariusz Duda, het best karakteri- seren.
Er zijn mensen die vinden dat die twee emoties lastig te combineren zijn: een 'creepy' gevoel dat beklemt en tegelijkertijd een romantisch gevoel, dromend over de mooie, soms onbereikbare dingen van het leven. Maar dit album stelt mij daar in ieder geval goed toe in staat. Iedere track roept beelden op van prachtige, verre oorden tot verdrietige mensen, van gelukkige gebeurtenissen tot angst en eenzaamheid. De glooiende melodielijnen, de vreemde geluiden en 'soundscapes', de sporadische erupties van bas en drum zorgen hiervoor, enigszins in de stijl van Porcupine Tree en de solo-albums van Richard Barbieri.
Ik ken Riverside niet. Ik vermoedde altijd, en dat doe ik nog steeds, de zoveelste dertien-in-een-dozijn symfoband, zingend in onverstaanbaar Pools of in Engels met een irritant dialect. Dat is in ieder geval een vooroordeel maar dit solo-album maakt duidelijk dat Duda en de band Riverside het in ieder geval verdienen om verder door mij onderzocht te worden.
Het debuut van Lunatic Soul bevalt mij in ieder geval zeer goed. Jammer van de zoveelste onleesbare hoes: donkergrijze letters op een zwarte ondergrond en dan soms ook nog in typografisch spiegelbeeld. Hoe verzin je het. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 24)