ProgLog AFTERglow

Jakszyk, Fripp & Collins -
A Scarcity of Miracles (2011)

Label: Panegyric/Burning Shed
Bandsite: www.burningshed.com/store/kingcrimson/
Running Time: 43:42
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score: (uit max 5 JoJo's)

'A King Crimson ProjeKct' is de toevoeging op de hoes. Want Robert Fripp mag dan enigszins cryptisch in zijn digitale dagboek schrijven dat King Crimson niet meer bij elkaar komt - waar Adrian Belew dan weer niets van af weet - maar dat wil niet zeggen dat er geen activiteit is op dat front. Ik refereer dan niet aan de hilarische presentaties die Fripp tegenwoordig met zijn zus geeft - twee druppels water - maar natuurlijk aan muzikale activiteit zoals op het fonkelnieuwe 'A Scarcity of Miracles'.
Jakko Jakszyk en Robert Fripp ontmoeten elkaar regelmatig. Zo ook een jaar of wat terug toen zij in de DGM-studio in het wilde weg jamden maar soms ook jamden op basis van eerste compositielijnen van de beide heren. Fripp ging daar als vanzelf zijn gitaarsolo's aan toevoegen. En toen Jakszyk het verder ging uitwerken en aan Mel Collins liet horen, ook al zo'n grootheid uit de KC-school, hoorde Collins allerlei niet-gespeelde sax- en fluitpartijen. De conclusie was dan ook snel getrokken: hier moeten we iets mee, terwijl dat dus vooraf niet de bedoeling was. En zie hier, aangevuld met nieuwgediende Gavin Harrison (van Porcupine Tree) en oudgediende Tony Levin (van wie niet), ligt het wederom in een schitterende hoes van P.J. Crook gestoken 'A Scarcity of Miracles' onder de laser.
Wat heb ik mij de afgelopen weken vermaakt met dit schitterende album. Prachtige, doorwrochte composities, schitterende gitaarsolo's van meester Fripp en leerling Jakszyk, intrigerende soundscapes van Fripp, een ritmesectie die alles kan en 'last but not least' wonderschone solo's en partijen van Mel Collins op zijn 'woodwinds'. Relatief jong bloed zoals dat van Jakszyk en jong bloed van Harrison blijkt Fripp, Collins en Levin tot prestaties te brengen die doen denken aan de hoogtijdagen.
'A Scarcity of Miracles' laat geen typische King Crimson-sound horen. De invloed van Jakszyk is groot. De geweldige titelsong die snel blijft hangen en toch iedere keer weer nieuwe deuren opent, zou zo van het ook al sterke solo-album 'The Bruised Romantic Glee Club' van Jakszyk uit 2006 kunnen komen. Maar de handtekening van Fripp staat overal, door zijn unieke manier van spelen en soleren en door zijn 'soundscapes' die vaak op de achtergrond en soms op de voorgrond rondzoemen. En dan natuurlijk Collins die sterke, soms jazzy, arrangementen via zijn sax en fluit toevoegt.
Het is allemaal even sterk. Als ik dan toch wat kritiek moet geven dan is het de onlogische opbouw van het album. Ik vind het niet voor de hand liggen af te sluiten met een ingetogen, negen minuten durend relatief 'laid-back' nummer als 'The Light of Day'. Ik zal niet zeggen dat het album als een nachtkaars uitgaat maar het komt dicht in de buurt. Dat ligt niet aan de compositie zelf maar uitsluitend aan de positionering van de compositie. Als de nachtkaars metaforisch bedoeld is, is het een sterk beeld maar ik betwijfel of dat erachter zit. De mannen zijn namelijk nog springlevend en kunnen ons, gezien de uitbundige creativiteit die op 'A Scarcity of Miracles' te horen is, nog jaren plezieren. Niks nachtkaars, een oogverblindende schijnwerper is het! Harry 'JoJo' de Vries (06-2011)