ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

BLACKFIELD - Welcome to my DNA (2011)

Onthutsend slecht album ...

... en dan toch WeekCD. Al is het maar om u te waarschuwen want ik heb zelden zo'n ongelooflijk poppy zeikalbum gehoord van mensen die hun sporen notabene verdienen in de progressieve rock. Althans dat geldt voor Steven Wilson, bij Aviv Geffen kun je daar al langer aan twijfelen of dat iemand is met enige affiniteit met progressieve muziek.
Het album klinkt vermoeid, alsof het erg veel moeite heeft gekost het briljante Blackfield II te evenaren. Geforceerde en soms ronduit armoedige composities. En als de track compositorisch opveert zoals in 'Far Away' wordt het al weer snel glad gestreken met Mantovani-achtige strijkers die mij mateloos ergeren en helaas zo goed als overal worden ingezet. In 'Zigota' zit dan gelukkig een pepertje verborgen waardoor de ingetogen, gladde middelmaat even wordt doorbroken. Zo ook in 'Oxygen'. Maar verder is het allemaal matig.
Na het nog wat zoekende Blackfield I kwamen Wilson en Geffen in 2007 met het sterke, zo niet briljante en succesvolle Blackfield II waar alle puzzelstukjes op hun plaats vielen, zowel de progressieve stukjes als de populaire stukjes. Hier arriveert men aan de verkeerde kant van de grens tussen prog en pop en wat nog erger is: er ontbreken heel wat stukjes van de jig-saw. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 13)