ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

VANGELIS - Albedo 0.39 (1976)

Mooi, die meeuwen op de achtergrond ...

... vond ik, tot ik besefte dat het geluid uit de lucht kwam en niet uit de oordopjes. Het past ook eigenlijk niet: natuurgeluiden en puur kunstmatige klanken, zoals Vangelis die in zijn vroege solowerken voortbracht. Kan het contrast groter? En toch zou zijn synthesizermuziek veelvuldig gebruikt gaan worden voor natuuropnames (zoals eerder in hetzelfde jaar 1976 met 'La fête sauvage').
Albedo 0.39 is een conceptalbum uit de begintijd van Vangelis' home- studio. U kent de foto's misschien wel: de bebaarde Griek omringd door een arsenaal aan keyboards en percussie-instrumenten. Na zijn verbin- tenis met Aphrodite's Child (met Demis Roussos aan de microfoon) be- sloot de virtuoos voortaan alles op eigen houtje te gaan doen. Het tweede album uit zijn honk is er één rond het thema 'De Aarde en het Heelal'. Sferische stukken dus, ruimtelijk. Mysterieus en regelmatig met vaart gebracht middels felle ritmische patronen, waardoor de muziek afwisselend blijft en boeit tot en met de laatste paukenslagen. bij wijze van spreken dan, want de slotminuten zijn verstild en verklaren de titel die verwijst naar de Aarde, stilte past na zo'n wervelende beschouwing van de ons omringen- de ruimte.
De synthesizerklanken zijn uit duizenden te herkennen, typisch Vangelis. Misschien anno 2011 wat gedateerd klinkend, maar wat geeft het: sluit de ogen en laat je meevoeren vanaf ons nietige plekje tot aan de onbekende grenzen van het Heelal. Zelfs op een regenachtig perron, met oordopjes op, lukt het. Peter Swart (wat een week 8)