ProgLog AFTERglow

Moraine - manifest deNsity (2009)

Label: Moonjune Records
Bandsite: www.myspace.com/moraineseattle
Duur: 54:30
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Moraine is een experimentele jazz-rock loot aan de boom die Moonjune Records heet. De band heeft de uitstekende gitarist Dennis Rea aan boord en verder een celliste, een violiste, een bassist en een drummer. Geen toetsen dus, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik die, al ben ik dan een toetsenfreak, niet mis op dit debuutalbum 'manifest deNsity. Het zou ook teveel van het goede zijn geweest.
Ik ben altijd een liefhebber geweest van violisten in de progressieve rock. Zo konden bijvoorbeeld Darryl Way (Curved Air), Jean-Luc Ponty (Frank Zappa), natuurlijk Eddie Jobson (UK), David Cross (King Crimson), uiter- aard Geoff Richardson (Caravan) en Jerry Goodman (Mahavishnu Orche- stra) mijn waardering meer dan wegdragen. Zij waren en zijn virtuoos op hun strijkinstrument. De viool geeft bovendien een andere sfeer aan prog, wellicht door de klassieke sensatie die het instrument onvermijdelijk bij de luisteraar los zal maken. Kennen we de viool immers niet juist en vooral door de klassieke muziek?
Bij Moraine beroert - hier nog met een 't' geschreven - Alicia Allen de viool en dat valt mij niet mee. Mijn vader vergeleek het geluid van een viool met "kattengejank" en dat was ik nooit met hem eens maar in dit geval komt het aardig in de buurt. Ik vind het geluid niet zuiver, zeg maar gerust zo her en der onzuiver, al zal de violiste ongetwijfeld stellen dat dat de bedoeling is. Kan zijn, maar het klinkt niet lekker. Bovendien mis ik de synergie met de andere instrumenten. Het lijkt wel alsof Allen wat minder goed uit de voeten kan met de deels door improvisatie tot stand gekomen composities. En dan staat ze ook nog prominent en centraal in het geluids- spectrum. Kortom, ik vind het beroerd klinken.
Tot zover de kritiek. Nu de loftuitingen. Daar waar de viool de draad wél pakt of waar de viool afwezig is laat Moraine wel degelijk kwaliteit horen. Met wat referenties aan Brand X en King Crimson maar toch vooral aan The Mahavishnu Orchestra in een kleinere bezetting en minder snel en gejaagd. Ook is de band beïnvloed door traditionele Chinese muziek - Rea bracht een aantal jaren door in China - en brengt die terug, bouwt die muziek af naar een basis en die basis verwerkt Moraine dan in de composities. En dat geeft het geheel een typische, ethnische sfeer naast de meer Westers georiënteerde lijnen in de tracks.
Vooral daar waar de gitaar van Dennis Rea de boventoon voert is het genieten met Moraine zoals in '$9 Pay-per-View Lifetime TV Movie', al is het geen muziek voor een romantisch avondje bij kaarslicht. Ook de ritme- sectie vliegt nergens uit de bocht. Door de kanttekeningen bij de viool kom ik echter toch niet verder dan 'goed' en geef ik voor wat betreft de viool met terugwerkende kracht mijn vader zaliger voor één keer gelijk! Harry 'JoJo' de Vries (11-2009)

Bezetting:
Dennis Rea - electric guitar
Rith Davidson - cello
Alicia Allen - violin
Kevin Millard - bass guitar, baliset
Jay Jaskot - drums

Discografie:
manifest deNsity (2009)