Wat een week ... CD

DAVID SYLVIAN - Manafon (2009)

"Chamber Music" ...

... zo omschrijft David Sylvian de muziek die hij in deze fase van zijn le- ven maakt. Een paar weken terug schreef ik over Mark Hollis (Talk Talk), die zijn muziek afbouwde naar een nulpunt en daarna verdween. Het lijkt wel alsof Sylvian daar ook mee bezig is als je zijn ontwikkeling tegen het licht houdt van het arty Japan van toen naar het uitgeklede en basale 'Ma- nafon' van nu.
Op 'Manafon' is er bijna niets over en wat rest is sfeer, geluiden, repete- rende flarden teksten, zo wat opgezegd in plaats van gezongen, onder- bouwd door minimale avant-gardistische arrangementen die mij doen den- ken aan de 'Film Works Cyclus' van John Zorn. Frank de Munnik van het VPRO-programma 'De Wissel' zegt "Sylvian neemt je oren mee naar een gebied waar je nog nooit bent geweest maar wat je op de een of andere wijze wel herkent". Dat is een rake beschrijving van ook mijn gevoel bij dit album.
Een klein kritiekpunt is het ritme van de door Sylvian gezongen dan wel gedeclameerde woorden op de negen tracks van dit album, dat wat een- tonig is en eenzelfde opbouw kent. Verder maak je als luisteraar met 'Ma- nafon' een weldadige en kalme reis en bereik je een eiland van rust in een hectische wereld. Het prachtige, vervreemdende art-work van de Neder- landse kunstenaar Ruud van Empel verbeeldt deze rust treffend Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 38)


Een 'Manafon'-indruk? Klik op PROGVIDEO rechtsboven!