Wat een week ... CD
INDUKTI - Idmen (2009)
Nog te vroeg voor ...
... het predikaat 'meesterwerk' - daar zijn nog meer luistersessies voor nodig - maar ik weet nu al dat dit album van de Poolse band Indukti hoge ogen gaat gooien in de Jaarlijst 2009. Na de tot nu toe - ook dat album moet nog groeien - tegenvallende indrukken van de nieuwe Porcupine Tree, werd ik deze week toch nog blij door 'Idmen'.
Indukti heeft al een album op zijn naam staan maar is toch relatief onbe- kend. Associaties zijn er met Opeth, Van der Graaf Generator, het latere King Crimson, Jethro Tull, Anekdoten en White Willow maar de band weet die 'melting pot' zo goed te verwarmen dat er een sterke walm aan eigen geluid uitkomt. De dynamiek is geweldig, niet alleen door de energieke manier van spelen maar ook door de avontuurlijke afwisseling van drukke en metaalharde passages met tracks die rustiger, folky en zelfs ambient aandoen.
De intrigerende sound wordt nog eens versterkt door de mystieke klan- ken van de viool van Ewa Jablońska, waardoor het geheel eerder Scan- dinavisch aandoet dan Pools. De band heeft zelf geen zanger maar nodigt gastzangers uit waarbij vooral 'weirdo' Nils Frykdahl (van Sleepy Time Gorilla Museum, ook al zo'n brok aan inventiviteit) opvalt door zijn grungen, schreeuwen en mompelen.
Het gebeurt niet vaak dat een album dat door zijn geweld, afwisseling en complexiteit een sterk beroep doet op het adaptatievermogen, zo snel beklijft en zijn geheimen prijs geeft. Dat zegt iets over de briljante kwaliteit van de composities, het technisch vernuft van de muzikanten en de sfeer van het geheel die het gevoel bij mij oproept "ik wil meer horen, meer!". Ik ga 'Idmen' maar weer opzetten, ik kan niet te lang zonder. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 36)