ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

PETER HAMMILL - Thin Air (2009)

Recenseren is een nutteloze bezigheid ...

... als je je bedenkt dat in het blad iO Pages staat dat dit nieuwe album van Peter Hammill "saai" is en "na een aantal draaibeurten zelfs vervelend wordt" terwijl ik betoog dat 'Thin Air' een uitstekend werkstuk is dat tot Hammill's betere behoort. De lezer die beide recensies zou raadplegen weet dan nog niets. Volstrekt nutteloos dus, doordrenkt met subjectiviteit, maar het is zo leuk om te doen.
Rustiger dan voorheen is 'Thin Air' wel maar wat een prachtige tracks, door Hammill in z'n eentje uitgevoerd, veel emotie en rake teksten die het ge- voelsleven van Hammill wederom blootleggen. Verpakt in die typische Hammill-sound, niet in de laatste plaats bepaald door die karakteristieke en niet door iedereen gewaardeerde stem. En als het saai zou zijn, zou bij mij al snel de aandacht verslappen maar dat is niet zo. Hoe zou het ook kunnen met muziek die in overdrachtelijke zin keihard binnenkomt.
Favoriet vormt het met een intrigerend en repeterend pianothema gezegen- de 'Your Face on the Street' en ook 'Diminished' mag er zijn. Maar het bo- venstaande maakt duidelijk: favorieten maar er staat geen zwakke track op 'Thin Air'. Hoe knap is het om na zoveel jaren en albums de boog nog steeds gespannen te houden. Hammill is dan ook buitencategorie. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 27)