ProgLog AFTERglow

Odessa - The Final Day (2009)

Label: Lizard Records
Bandsite: www.odessazone.com
Duur: 48:52
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Het reeds in 1998 debuterende Italiaanse Odessa heeft naast een live- album toch pas twee studio-albums op haar naam staan, te weten 'Sta- zione Getsemani' uit het startjaar en nu dus 'The Final Day'.
Voorman van Odessa is Lorenzo Giovagnoli, die naast politicoloog, pro- ducer en toetsenist ook zangleraar is maar ook zangles krijgt van operazan- geres Letizia Sciuto "to widen the expressive means and capablities of his voice". Hij is inderdaad een prima zanger maar laat ik nu juist die, gelukkig spaarzame, fragmenten waarin hij die karakteristieke opera-uithalen fabri- ceert niet de meest gelukkige momenten op het album vinden. Ik vind het ook niet goed passen bij de overigens prima progressieve muziek met een lichte AOR-inslag.
Zoals vaker bij Italiaanse bands (zie ook de recente review van Sophya Baccini), wordt er afwisselend gezongen in het Engels en in het Italiaans, hier zelfs aangevuld met Frans en Grieks. Verder horen we zeer getalen- teerde muzikanten die hun instrumenten vaardig bespelen - drummer Marco Fabbri speelt bijvoorbeeld ook bij The Watch - en prog maken waarin invloeden van Led Zeppelin, Deep Purple, Jethro Tull, vleugjes PFM maar toch ook de AOR van Toto te herkennen zijn.
De zon komt op tijdens 'The Final Day' met het titelnummer dat lekker rockt op een sterk ritme, met een virtuoos scheurend orgel van Giovagnoli, een sterk fuzzende bas van Valerio di Angelis, accenten op elektrische piano en een jazzy intermezzo met op elkaar inhakende gitaar- en key- boardsolo's. Een sterk begin al hadden de theatrale, vocale uithalen aan het einde voor mij dus niet gehoeven. Giovagnoli houdt hier de tonen duide- lijk te lang aan en dat past absoluut niet bij deze muziek.
De geëngageerde Giovagnoli laat in het stevige 'Compra' zijn licht schij- nen over de bedenkelijke kanten van de 'consumer culture'. Een geweldige track vind ik 'Depeche Toi' waarvan de platenmaatschappij in het begelei- dend schrijven zegt "This is what Dream Theater would sound like, were they capable of writing music with melody". Collegiale kinnesinne, mis- schien niet zo netjes, al zit er dan een kern van waarheid in ... Inderdaad een track die refereert aan de complexiteit van Dream Theater, echter wel met een sterke melodische rode draad.
En de andere zeven tracks? Prima progrock, gedegen composities maar met emotie zoals in de symfonische tracks 'Viena la Sera' en 'Piccolo Mio Sole'te horen valt.
Odessa was een voor mij relatief onbekende band. Zij hebben mij met 'The Final Day' weten te overtuigen van hun muzikale en technische kunnen. En die theatrale uithalen? Lorenzo, we weten nu dat je het kan, volgende keer niet meer graag, per favore, please, parakaló, s'il vous plait!
Harry 'JoJo' de Vries (06-2009)

Bezetting:
Lorenzo Giovagnoli - voice and keyboards
Giulio Vampa - guitars
Valerio De Angelis - bass guitar
Marco Fabbri - drums

Discografie:
Stazione Getsemani (1999)
Live at Prog'sud (2004)
The Final Day (2009)