ProgLog AFTERglow

Frank van Bogaert - Air Machine (2009)

Label: Ace Studio Editions
Bandsite: www.frankvanbogaert.com
Duur: 49:58
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (max. score)

Al vaker stak ik enthousiast de loftrompet over Frank van Bogaert. Zijn albums 'Human' (2002) en 'Nomads' (2007) behoren in mijn ogen tot de crème de la crème van de hedendaagse elektronische muziek. Vooral door de compositorische kwaliteiten van die werkstukken, de grootse en over- weldigende melodieën, de sterke ritmes, het technisch sterke spel van Bogaert en de prachtige heldere en volle produktie.
Zijn nieuwe album 'Air Machine' is een concept-album waarop Bogaert de aarde metaforisch ziet als een machine die een tekort aan zuurstof krijgt, enerzijds door ouderdomsverschijnselen maar anderzijds vooral ook door misbruik door de mens. Niet alleen dit achterliggende verhaal maar ook de verbeeldingskracht van de muziek op 'Air Machine' had zonder enige twijfel ondersteuning kunnen geven aan Al Gore's 'An Inconvenient Truth'.
Bogaert is op 'Air Machine' een samenwerkingsverband aangegaan met de Noorse gitarist Erik Wøllo en dat pakt zeer goed uit. Zijn sferische gitaarspel voegt een extra dimensie toe aan de al zo rijke composities en sound van Bogaert. Voor de sterke ritmebasis zorgen voorts niet alleen de toetsen en bas van Bogaert maar ook de percussie van Walter Mets en de drums van Marcus Weymare. De produktie is wederom van hoog niveau: luister eens naar de klappen in 'Insomnia', een ware beproeving voor de conussen van de luidsprekers.
Naast de invloeden van Klaus Schulze, Tangerine Dream en vooral Vangelis valt er toch steeds meer te zeggen voor een Bogaert-sound want zijn werk is direct herkenbaar. 'Opener Dead Planet' haakt aan bij wat op 'Nomads' te horen viel. Volle melodieën, rijk georchestreerd als ware het een klassieke symfonie. En dat geldt ook voor o.a. het sterke 'The Thin Line'.
Maar Bogaert durft ook van dat pad af te dwalen, zoals in het jazzy 'All Has Stopped' waarbij zijn fretloze basspel niet onderdoet voor de groten op dit instrument. En het binnenhalen van Wøllo toont aan dat Bogaert niet stil wil staan maar in ieder geval voor hem nieuwe paden verkent en daardoor niet 'slechts' elektronische muziek meer maakt. En zo hoort het ook bij progressieve muziek. Van het met 'koorzang' gevulde 'Cold Steel' krijg ik kippenvel: wat een emotie!
Wederom heeft Frank van Bogaert zich verbeterd of heeft hij met het gevarieerde 'Air Machine' op z'n minst het hoge niveau van vorige albums weten te continueren. En dat is een groot compliment waard want als er iets moeilijk is, is het aan de top blijven. En daar blijft hij wat mij betreft: met stip! Harry 'JoJo' de Vries (06-2009)

Bezetting:
Frank van Bogaert - Grand Piano, electric piano, synthesizers, string arrangements, bass, percussion and drum programming, vocals on 'Breathe'.
Erik Wøllo - electric and acoustic guitars, guitar synthesizer
Marcus Weymare - drums
Walter Mets - percussion
Rudy 'Mindgames' vander Veken - additional guitar on 'Insomnia'

Discografie:
Colours (1998)
Geographic (1999)
Docking (2000)
Human (2002)
Closer (2004)
One out of Five (2006)
Nomads (2007)
Air Machine (2009)