ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

JETHRO TULL - Bursting Out (1978/2004)

Vele malen zag ik Tull live ...

... en toch sprak het livealbum 'Bursting Out' mij bij verschijnen in 1978 niet zo aan. Misschien was ik nog te vol van het bijwonen van de concerten en beschouwde ik deze plaat als een surrogaat voor die livesensatie. Want een sensatie was het, Jethro Tull live.
De aanschaf van de remaster van deze dubbelaar doet mij bekennen dat ik inderdaad te gedrogeerd was door de impact van de concerten want 'Bur- sting Out' is ronduit fantastisch. Ik krijg de beelden weer op mijn netvlies: geweldenaar Anderson staand op één been, in die vieze broek die hij bij voorkeur niet waste, schietend van de ene kant naar de andere kant van het toneel als een nar die zijn gehoor wil vermaken. Echter nooit vergetend waar het werkelijk om draait: de kwaliteit van de muziek waaraan hij bij- droeg via die unieke en sterke stem, zijn wervelende en spugende fluit- spel en zijn dominante inbreng in de composities.
En wat een band: Barriemore Barlow op drums, Martin Barre die volgens Mark Knopfler en Ritchie Blackmore "angstaanjagend goed is" en "één van de beste gitaristen ter wereld", de helaas vlak na dit concert overleden John Glascock op bas, John Evans op keyboards en de inmiddels tot vrouw omgebouwde David Palmer eveneens op keyboards.
Topuitvoeringen van 'One Brown Mouse', 'A New Day Yesterday', 'Songs from the Wood', 'Thick as a Brick', 'Minstrel in the Gallery', 'Cross-eyed Mary', 'Aqualung', 'Locomotive Breath' en ga zo maar door. Een aaneen- schakeling van progressieve muziek in het topsegment. En dat biedt Anderson hedentendage nog steeds. Binnenkort komt Tull weer langs in Nederland. Zal ik weer gaan? Gedrogeerd en al terugkerend? Of zou het tegenvallen? Ik ga niet. Ik houd de illusie in stand. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 20)