Wat een week ... CD
G.C. NERI - Logos (2008)
Een heerlijk symfonisch album ...
... schotelt Giorgio Casare Neri uit Genua mij voor met 'Logos'. Het be- treft het debuut van deze multi-instrumentalist die alle instrumenten, uitge- zonderd drums, zelf bespeelt en een prachtige warme sfeer weet neer te zetten.
Het betreft een conceptalbum - hoe lang bestaat dat nog gezien de zap- pende MP3-cultuur van de huidige generatie; het concept wordt immers al snel als een grabbelton door elkaar gehusseld - waarop G.C. Neri zijn artis- tieke spirituele reis verbeeldt en zijn geloof verkondigt dat muziek de plaats heeft ingenomen van religie en op die wijze de mensheid wat verlich- ting biedt.
Zoals gezegd prachtige symfonische muziek met een licht psychedelisch accent, neergezet met volle toetsen, subtiel akoestisch gitaarspel op de zes- en twaalfsnaren, fluitspel dat het toch altijd zo goed doet bij symfo en niet in de laatste plaats vernuftige composities waarin langere tijd wat te ontdekken blijft.
In het begeleidende persbericht worden o.a. invloeden genoemd van de symfonische attitude van Genesis (klopt), Led Zeppelin (huh?), King Crimson (klopt) en Yes (klopt min of meer). De meeste verwantschap hoor ik toch bij bands als PFM, Le Orme en multi-instrumentalisten als Jeremy en Demians.
Verwacht geen revolutie, geen ultieme progressie maar veel symfonische en warme klankkleuren. Kortom, een heerlijk album in een oude traditie. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 18)