ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

CAMEL - A Nod and a Wink (2002)

Het mooiste bericht uit de laatste iO Pages ...

... staat natuurlijk op pagina vijf. Andy Latimer's gezondheid is stabiel, ruim een jaar na de behandeling van zijn leukemie. De gitarist zou zelfs weer aan Camel denken. Zou 'A Nod and a Wink' dan tóch nog een opvol- ger krijgen?
Op dit album blikt Latimer terug op dertig jaar Camel. "Thirty years. Good grief!" schrijft hij in het boekje. Het onderscheidt zich van de eerdere Camel-cd's door de persoonlijke ondertoon. Hier geen op muziek getoon- zette grootse verhalen, maar een blik van de volwassen Latimer op zijn jongensjaren en impressies van een landelijke omgeving. Erg Engels allemaal. Pastoraal, rustig, sensitief, mild met 'een knik en een knipoog'. Kalme zang, de bekende heerlijke gitaarsoli en een goed ondersteunende band.
De cd opent met een trein die op gang komt, die ergens halverwege het album voorbij dendert en aan het slot horen we hem in de verte verdwijnen: de ontwikkeling van Camel gevat in een mooie metafoor.
Andy Latimer droeg het album op aan Peter Bardens, die eerder dat jaar was overleden. In de jaren erna zou hij zijn 'Farewell-tour' maken en geveld worden door een vreselijke ziekte. "I look forward to the next 30 years", besluit Latimer zijn toelichting en het bericht in iO Pages doet onverwacht hopen dat ons in de toekomst nog meer heerlijke muziek te wachten staat. Peter Swart (wat een week 10)