ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

KEITH EMERSON BAND - KEB (2008)

Met enige twijfel ...

... bestelde ik deze release van 'good old' Keith Emerson bij Beyond Rock. Emerson had zich na het einde van ELP met name bezig gehouden met het componeren van overigens prima filmmuziek en op klassieke leest geschoeide pianostukken en nu zou er weer sprake zijn van progres- sieve rock. En op dat punt was immers alles wel gezegd door het beroem- de trio. De twijfel die mij daardoor bekroop bleek echter onterecht.
Emerson heeft hier opnieuw de samenwerking gezocht met gitaarvirtuoos Mark Bonilla, die ook al meedeed aan ELP-tributes en al eerder met hem live optrad. En dat pakt uitstekend uit. Grofweg kunnen we spreken van het typische ELP-geluid aangevuld met vrij dominante elektrische gitaren en bijbehorende solo's. Iets wat het illustere trio nooit deed. Daar bleven de partijen beperkt tot de akoestische gitaar.
Bovendien is het Emerson en Bonilla gelukt sterke melodieuze tracks neer te zetten waarbij Emerson voldoende ruimte overhoudt om, zoals vroeger ook gebruik was, gecalculeerd te 'freaken' op zijn toetsenarsenaal. En het album is goed in balans door de afwisseling van zwaardere tracks, zoals de meester zelf zegt "grand conceptual pieces", met lichtere stuk- ken. En natuurlijk de verschillende stijlen die hij toepast van rock, tot klassiek met vooral referenties aan Bach en Satie, tot boogie woogie tot symfo.
Keith Emerson heeft mij verrast met dit nieuwe rockalbum en toont aan dat hij dit metier geenszins verleerd is. Hij is nog steeds de meester van de bombastische progrock, trekt zich van niemand wat aan en heeft nog immer die ondeugende blik in dat gek genoeg weinig ouder wordende gezicht. Weliswaar net niet te vinden in mijn Jaarlijst 2008 maar desalniet- temin een uitstekende 'comeback'. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 52, we zijn er doorheen)