ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

GENESIS - Nursery Cryme (1971)
Genesis had het moeilijk ...
... na het vertrek van Anthony Phillips, die de spanning en het keurslijf van het bandleven wilde ontvluchten. 'Trespass' had gezorgd voor de doorbraak naar professionaliteit en men moest direct al op zoek naar een nieuwe gitarist en drummer (dan ook maar meteen grote schoonmaak houden). Opvolger 'Nursery Cryme' voldeed, zowel volgens de makers als de kritische Britse pers, niet aan de hooggespannen verwachtingen. De dragende nummers 'The Musical Box' en 'The Fountain of Salmacis' hadden hun wortels in de Phillips-periode, in de verse stukken werd te weinig progressie ervaren.
Desondanks blijft 'Nursery Cryme' heerlijk om naar te luisteren en is het toch ook een zeer bijzonder album: we maken kennis met de eerste gitaarsoli van Steve Hackett, met het energieke drumwerk van Phil Collins, met diens debuut als solozanger ('For Absent Friends'), met de prominente rol die Tony Banks aan orgel en mellotron was gaan toekennen. En dat alles in de sfeervolle setting van Gabriel's magisch realistische verhalen, vol van mystiek en bizarre romantiek.
Dat Genesis zichzelf kritisch nam was te prijzen, maar ze deed zichzelf te kort. Dat bleek toen steun uit onverwachte hoek opdook: in Italië sloeg 'Nursery Cryme' in als een bom, een daardoor uitgelokte tournee in dat land deed alles op zijn plaats vallen en vormde de opmaat voor één der hoogtepunten uit de symfonische rock: 'Foxtrot'. Peter Swart (wat een week 43)