Wat een week ... CD

QUIET SUN - Mainstream (1975)

Kijkend naar de recente DVD van David Gilmour ...

... in wiens band Phil Manzanera speelt, dacht ik aan twee 'landmarks' in mijn muzikale landschap: het imponerende solo-album 'Diamond Head' van Manzanera uit 1975 en het album 'Mainstream' van 'zijn' band Quiet Sun uit datzelfde jaar. Het zal niet vaak meer voorkomen - in die tijd was het schering en inslag - dat twee progressieve albums tegelijkertijd in de UK Charts stonden terwijl 'Mainstream' in die tijd ook nog werd uitgeroepen tot 'Album of the Month' in de Melody Maker. Zulke makkelijke muziek is het immers niet.
In Quiet Sun werd zowel compositorisch als muzikaal de scepter ge- zwaaid door toetsenist Dave Jarrett. Manzanera speelde een relatief onder- geschikte rol als componist en gitarist. Toch werd de band vaak in een adem met Manzanera genoemd, uiteraard door zijn bekendheid als lid van Roxy Music.
De band maakte progressieve jazz-rock met invloeden van Soft Machine, Canterbury algemeen en vleugjes King Crimson. Nogal springerig en soms onrustig - zoals te doen gebruikelijk bij jazz-rock - maar hoogstaand, nog steeds verrassend en compositorisch sterk. Zo zijn 'Sol Caliente', 'Bargain Classics' en 'Rongwrong' in mijn oren briljant.
'Diamond Head' en 'Mainstream' zijn twee albums die iedere proglief- hebber in de kast moet hebben staan. Tot mijn grote verbazing kwam ik er echter achter dat 'Diamond Head' slechts op tape in de uitgebreide verzameling aanwezig is. Schande, dacht hem toch echt op CD te bezit- ten. Binnenkort aanschaffen. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 36)