ProgLog AFTERglow

Fleet Foxes - Fleet Foxes (2008)

Label: Bella Union
Bandsite: http://www.myspace.com/fleetfoxes
Duur: 39:22
Reviewer: Henk Vermeulen
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Overdenkend hoe ik deze recensie het best zou kunnen vormgeven werd ik plotseling overvallen door een gevoel van wanhoop. Al luisterend wist ik het ineens niet meer. Wat zou ik in hemelsnaam over dit schitterende debuutalbum van Fleet Foxes uit Seattle moeten schrijven? Morbide omdat ik op het moment dat ik deze plaat voor het eerst hoorde volkomen in verrukking raakte door de schoonheid ervan. Uit die gemoedstoestand kwam de motivatie voort om dit album te recenseren. Ik realiseer mij echter nu pas dat elk woord te kort zal schieten om de muziek te beschrijven. Nu is elke verbale beoordeling van muziek een paardenmiddel, maar in dit geval vind ik dit wel heel erg van toepassing. Het heeft vooral te maken met het specifieke Fleet Foxes-karakter van de muziek. Dat klinkt teleologisch en bovenal erg vaag.
Laat ik, om het toch zo concreet mogelijk te maken, dan maar het andere uiterste volgen en in negatieve bewoordingen aangeven wat deze muziek kenmerkt: zij is namelijk niet-spectaculair! Bij Fleet Foxes zijn spectacu- laire gitaarsolo’s, woeste drumpartijen, doordringende zang, dominante keyboardpartijen en spannende geluidseffecten taboe. In plaats van 'spek- takel' zou ik het begrip 'beschaafde schoonheid' willen gebruiken. En geef toe: het klinkt niet erg uitdagend om iets te beschrijven wat als niet-spec- taculair imponeert. Om nu te voorkomen dat de lezer het nooit meer in zijn hoofd haalt om de Fleet Foxes te beluisteren ga ik toch een poging doen aan te geven wat dit album zo bijzonder maakt, ondanks het gebrek aan spektakel.
Het album bevat elf relatief korte songs die stuk voor stuk het predikaat 'ju- weeltje' verdienen. Zij kunnen worden omschreven met het traditionele begrip ‘lied’ want in elke compositie staan de vocalen op de voorgrond en vormt de muziek de omlijsting. De teksten zijn goed te verstaan omdat de verhouding tussen muziek en zang perfect is. Hoewel ik mij tot nu toe onvoldoende heb verdiept in de inhoud van de teksten, zal het predikaat 'be- schaafd' ongetwijfeld ook daarop van toepassing zijn. Het geraamte van elke lied bestaat telkens uit een prachtige melodielijn, zonder experimen- tele uitweidingen, die voortdurend kippenvel geeft.
De muziek is moeilijk in een genre in te delen maar vindt zijn wortels in de muziek die de ouders van de muzikanten hebben gedraaid. Ik noem het 'alternatieve folk' met duidelijke invloeden van Fairport Convention, The Moody Blues, de eerste lichting Renaissance, Crosby Stills & Nash, The Beach Boys en Pearls Before Swine. Een hedendaags broertje of zusje van Fleet Foxes zou Iron and Wine kunnen zijn.
Van imitatie is in het geheel geen sprake omdat met name de betoveren- de stem van zanger Robin Pecknold een geheel eigen geluid voortbrengt. Zijn honingzoete stem houdt het midden tussen Jim James van My Mor- ning Jacket en David Crosby. In de vocalen van de liedjes wordt regelmatig afgewisseld tussen solozang van Pecknold en prachtige harmonieën die in kwaliteit niet onder doen voor de legendarische samenzangen van Crosby, Stills & Nash. De tracks hebben verder vaak een akoestisch karakter, waarin gitaar de hoofdrol vervult en piano, keyboards, drums en basgitaar de begeleiding verzorgen. De elektrische nummers worden echter nooit oorverdovend: ook daar heerst de beschaving!
Ook de hoes verdient aandacht en bestaat uit een fragment van het schil- derij 'De Blauwe Huik' van Pieter Breughel. Ook hier komen de muzikale wortels van de muzikanten naar boven: was het immers niet de Ameri- kaanse underground groep Pears Before Swine die in de zeventiger jaren hoezen prachtig documenteerde met Hollandse meesters?
Het is mij toch gelukt om iets te schrijven over dit huiveringwekkend mooie album dat ik waardeer met vier JoJo's. Het kost mij grote moeite om er geen vijf te geven. Ik ben er echter van overtuigd dat de Fleet Foxes na dit debuut alleen maar zullen groeien en op een gegeven moment een meesterwerk zullen afleveren, waarna ik hen alsnog die verdiende vijfde ster zal overhandigen. Luisteren, luisteren en nog eens luisteren naar die plaat! (Henk Vermeulen 08-2008)

Bezetting:
Robin Pecknold -vocals, guitars
Skyler Skjelset - vocals, guitars
Nicholas Peterson - drums
Casey Wescott - keyboards. mandolin, vocals
Craig Curran - bass

Discografie:
Fleet Foxes (2008)
Sun Giant (EP, 2008)
White Winter Hymnal (7”digital, 2007)