Wat een week ... CD

DEEP PURPLE - Made in Japan (1972)

Op de dijk tussen Schiedam en Vlaardingen ...

... reed ik in 1972 op de fiets met onder mijn arm 'Made in Japan' van Deep Purple. Geleend van een toenmalig middelbare schoolvriendje die tegen mij zei "een liveplaat, omdat we er zelf niet naar toe mogen".
Opgewonden reed ik naar huis en zette de naald op het vinyl. Ik was na enkele minuten al geheel van de wereld. Dit klonk alsof je er bij was en dat kon je geluidstechnisch niet van alle live-albums uit die tijd zeggen. Volgens de band "a particular sound and mix" en "no overdubs, no splicing in of solos from other shows, no fake applause". De sfeer doet mij erg denken aan het briljante 'Live at Leeds' van The Who uit 1970.
En dan natuurlijk de beste Purple-bezetting ooit met Ritchie Blackmore (gitaar), Ian Gillan (zang), Jon Lord (orgel, piano), Roger Glover (bas) en Ian Paice (drums). Wat was die band op dreef die avonden. Alles klopte en vooral Jon Lord heb ik nadien nooit meer zo horen scheuren op zijn orgel. Okay, 'Smoke on the Water' en 'Child in Time' zijn nadien doodgedraaid. Maar daar kunnen de tracks zelf en de band niets aan doen. Wat mij betreft hebben ze de tands des tijds ruimschoots doorstaan, zo ook de tien minuten van 'Lazy' en het wervelende 'Highway Star' en ga zo maar door. Ik heb weer genoten van deze dubbel-remaster inclusief de 'Encores' van de Japanse shows.
Het toenmalige vriendje is nu een 'bobo' en CEO van een van de grootste IT-bedrijven ter wereld. Zou hij nog weleens luisteren naar 'Made in Japan' ? Gezien een foto van hem die ik pas in een blad zag, kan ik het mij niet voorstellen. Hij weet in ieder geval wel wat hij mist. JoJo (wat een week 35)