ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

YES - Magnification (2001)

Yes zonder toetsenist ...

... de band leek de verwarring van de tachtiger en negentiger jaren nog niet te boven te zijn. Anderson, Howe, Squire en White kwamen echter met een orkest op de proppen om het gat te vullen. Een gewaagd maar uiterst succesvol experiment. De orkestleden hoefden zich niet te beperken tot functionele 'achtergrondstrijkjes' maar mochten hun kunnen tonen in uit- gebalanceerde arrangementen waaraan hoorbaar veel aandacht besteed is. Aan het eind van één van de topnummers 'Dreamtime' krijgt het zelfs een solo-rol in een prachtig stuk modern klassiek .
De muziek is over de gehele linie van hoge kwaliteit en brengt regelmatig de sfeer van de zeventiger jaren in herinnering: de zalige slide van Howe, de knetterende bas van Squire en de ijle zang van Anderson, die ons weer moeilijk te doorgronden lappen tekst voorschotelt waar je echter heerlijk je eigen verbeelding op kunt loslaten. Yes zou met het orkest de boer opgaan (DVD: 'Symphonic Live'), terwijl Rick Wakeman alweer klaar stond om het stokje van de huurlingen over te nemen. Peter Swart (wat een week 27)