ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

TONY LEVIN - Stick Man (2007)

Levin kun je 'in the blind' kopen ...

... want deze 'old soldier' levert altijd kwaliteit af. 'Stick Man' is een voor- beeld van ultieme progressiviteit of zoals Emett Chapman het noemt (uitvinder van de 'two-handed tapping' techniek van spelen die Levin ook gebruikt; vandaar ook de 'Chapman Stick'): "a new game in town". Nieuwe opnametechnieken - luister naar de vervormde stem van Levin in 'Slow Glide' - vreemde structuren van composities, daarmee een andere bena- dering van muziek en ook van Levin's eigen muziek tot nu toe tonend, en een grabbelton met verrassingen. Veel verrassingen. De zeventien tracks klokken gemiddeld niet langer dan een minuut of drie maar er gebeurt zoveel dat de nummers veel langer lijken en je als luisteraar op de punt van de stoel blijft zitten onderwijl denkend "wat zal er nu toch weer komen?".
Natuurlijk levert Levin's historie in King Crimson en de deelname van Pat Mastelotto op drums ook her en der een 'crimson touch' op: openingsnum- mer 'Welcome' doet mij bijvoorbeeld denken aan 'Elephant Talk'. Maar verder is eigengereidheid en eigenheid troef, zowel in de rustiger tracks als in de complexere en drukkere nummers.
Tony Levin heeft met 'Stick Man' een topalbum afgeleverd dat vorig jaar al verscheen en aan de aandacht van velen lijkt te zijn ontsnapt. Volkomen onterecht. Die 'Popie Jopie' hoes nemen we dan maar op de koop toe. JoJo (wat een week 27)