ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

THE ENID - Touch Me (1979)

Marty Wilde, de vader van Kim ...

... begroette ons hartelijk, terwijl zijn dochter haar eerste single 'Kids in America' inzong. 'Ons' waren Peter van der Laan en ik, in naam van de Neo Sinfonia Association, en die dag te gast op het landgoed van The Enid. Jaja, deze op en top symfonische Engelse rockband stond aan de wieg van de carrière van Kim Wilde. De leden verzorgden mede de muziek, die werd opgenomen in de bandstudio in het landhuis, waar de groep in commu- neverband leefde en werkte.
Het was de tijd van de sterke albums. 'Touch Me' was nummer drie, de opvolger van het prachtige 'Aerie Faerie Nonsense' (zie WeekCD 2006-47). Op 'Touch Me' werd de lijn voortgezet: met het toetsenarsenaal van Robert John Godfrey dat klonk als een symfonie-orkest, met de hemelse gitaar- partijen van Francis Lickerish en Stephen Stewart.
'Gallavant' is zo'n typisch Enid-nummer: gedreven ritmiek, orkestrale uitbarstingen en dan opeens uit het niets een walsmelodie, waar de familie Strauss zich niet voor zou schamen. Het lange 'Albion Fair' (de hele B-kant) had onderdeel kunnen zijn van een pittige symfonie uit de Laat Ro- mantiek. Alles instrumentaal op een verdwaald 'oh-oh-oh' na. Op Kim Wilde's debuutsingle horen we de mannen 'wo-ho-ho' zingen. Veel woorden hadden ze niet nodig. Toch mooi dat musici uit totaal verschillende mu- ziekwerelden elkaar hadden gevonden. Peter Swart (wat een week 22)