ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

BRUFORD - Gradually Going Tornado (1979)

Wie was toch die 'Unknown' John Clark ...

... die de plaats van gitarist Alan Holdsworth had ingenomen op Bruford's derde en in deze opzet laatste studio-album? Er werd wel beweerd dat het Holdsworth zélf was, en zo af en toe komt Clark qua sound dicht in de buurt. De verandering betekende wel een minder prominente rol voor de gitaar, waardoor met name de bas van Jeff Berlin meer ruimte kreeg. Met een zwaar knorrend geluid en fenomenale partijen - op zijn eigen compo- sitie getiteld 'Joe Frazier' klinkend als een op dreef zijnde Jaco Pastorius - eist Berlin een hoofdrol op en dan blijkt hij ook nog eens te kunnen zingen! Een bassist die de lead vocals voor zijn rekening neemt, dát hadden wij in de progressieve rock eerder gehoord bij mensen als Greg Lake en John Wetton.
Het album kende één nadeel: het was de opvolger van het magistrale 'One of a Kind' (zie WeekCD 2006-48) en het was voor de fans even wennen. De muziek klonk directer, de songs waren toegankelijker en het totaalbeeld minder magisch en atmosferisch. Het vakmanschap bleef recht overeind. Bill Bruford zelf is te herkennen in iedere 'drumfill' en Dave Stewart komt op toetsen uitermate sterk naar voren.
En John Clark? Hij zou na zijn avontuur bij deze groten toetreden tot de begeleidingsband van Cliff Richard en daarmee voorgoed relatief 'unknown' blijven. Peter Swart (wat een week 21)