ProgLog AFTERglow

Il Bacio della Medusa - Discesa Agl'inferi d'un Giovane Amante (2008)

Label: Black Widow Records
Bandsite: www.ilbaciodellamedusa.it of myspace
Duur: 55:58
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Is er ooit een waardige Italiaanse opvolger gekomen van het illustere en briljante Premiata Forneria Marconi (PFM)? Nee, is mijn bescheiden mening. Natuurlijk zijn er vele prima bands sinds de jaren 70 vanuit de laars over Europa getrokken. Toch hebben sindsdien maar weinig Italiaanse bands vaste en langdurige voet op de bodem van de rest van Europa weten te zetten.
La Maschera di Cera wellicht die met 'Il Grande Labirinto' in 2003 een meesterwerk afleverden en ook met 'Lux Ade' in 2006 hoge ogen gooiden. Leidsman Fabio Zuffanti wedt echter op veel paarden tegelijk en de band neemt een te bescheiden plaats in met slechts een, weliswaar trouwe, maar te kleine schare fans om hen het predikaat 'Opvolger van PFM' te verlenen. Overigens is PFM nog 'alive and kicking' maar toch ... de heren zijn al op leeftijd. Toch durf ik, met enige slagen om de arm, te beweren dat de band 'Il Bacio della Medusa' oftewel 'Medusa's Kiss' uit Perugia over- tuigend gaat meedingen voor een plaats in de erfopvolging want 'Discesa Agl'inferi d'un Giovane Amante' is indrukwekkend.
De band laat op dit tweede album een mengeling horen van PFM, Jethro Tull, Delirium en Rigoni en Schoenherz' album 'Victor' en bovenal symfo- nische rock. De klassieke invloeden, o.a. door het veelvuldig gebruik van de viool, de lange tracks met verschillende 'movements', de complexe en afwisselende arrangementen gezet in een warme sfeer met veel gevoel, wettigen het bijvoeglijke naamwoord 'symfonische'. Dit alles gevoegd naast een technisch kunnen dat een conservatoriumopleiding doet vermoeden. Gitarist en zanger Simone Cecchini licht het album toe "It is a sort of Dante’s “Paolo e Francesca” but made in our way, it’s the story of a lover who is on hell with his women, flash backs feelings and many sensations by the point of view of the lover.” Een conceptalbum dus.
Het album start ingetogen en dramatisch met 'Preludio: Il Trapasso' dat overloopt in 'Confessione d'un Amante': veel dwarsfluit, gedragen zang, piano en viool waarbij je de uitbarsting aan voelt komen, zo'n goed opge- bouwde spanning waar PFM patent op had en heeft. Een uitbarsting die zich dan voltrekt in 'La Bestio ed il Delirio', heerlijk orgelspel op een fel ritme overgaand in een op zigeunermuziek gebaseerd thema. Verder wervelend fluitspel en een vuil en kreunend orgel in 'Ricordi dell Supplizio'. En niet te vergeten: prima zang van Cecchini, toch regelmatig het zwakke punt bij veel prog- en symfobands. Wat albumbreed met name aanspreekt is de afwisseling: van romantiek naar barokke agressie, van ingetogenheid naar alle registers open zoals in één van mijn favorieten 'Nostalgia Penti- mento e Rabbia' dat ook nog een aanstekelijk nerveus thema kent dat niet meer uit het hoofd verdwijnt. Heerlijk!
Een andere uitschieter is 'Nosce te Ipsum la Bestia ringhia in Noi'. Een imponerend stuk dat uit verschillende delen bestaat. Een up-tempo deel met prima orgel- en pianospel van Diego Petrini, een felle viool en door dat laatste referenties aan Curved Air. Maar ook met rustiger elementen, zeer klassiek door het samenspel van piano en viool, min of meer overgaand in de volgende track met ijle samenzang en een dramatische melodie zoals alleen Italianen dat kunnen neerzetten vanuit hun in oude muziek, opera en operette gedrenkte cultuur.
Een gebruikelijk probleem bij Italiaanse bands zijn de vele wisselingen in de personele bezetting. Hoe zou dat toch komen? De onrust en de felheid van de Italiaanse cultuur? Machogedrag? Ik weet het niet maar ook Il Bacio heeft daar tussen het debuut en dit tweede album mee te kampen gehad. Als men binnen deze band nu eens de rust bewaart, de continuiteit in het oog houdt en doorgaat op het ingeslagen mooie pad dan denk ik dat ooit, bij het openbaren van het testament van PFM, de notaris zal decla- meren "Het heeft de leden van PFM behaagt u, Il Bacio della Medusa, te doen toekomen voor de komende jaren de opengevallen plaats van PFM in het progressieve landschap". JoJo (05-2008)

Bezetting:
Simone Cecchini - vocals, acoustic guitars, saxophone
Simone Brozzetti - electric guitar
Federico Caprai - bass
Diego Petrini - drums, percussion, vibrafoon, organ, piano
Eva Morelli - flute, piccolo
Daniele Rinchi - violin, viola

Discografie:
Il Bacio della Medusa (2004)
Discesa Agl'inferi dún Giovane Amante (2008)