Wat een week ... CD
MR. BUNGLE - Disco Volante (1995)
Een bizarre tombola ...
... aan stijlen, snel draaiend van jazz naar techno naar tango naar metal naar prog naar ... Af en toe vleugjes Faith No More, tenslotte zanger (of is 'vocale geluidenmaker' een beter label?) Mike Patton's vroegere band, de fragmentarische overgangen van Zappa ten tijde van 'Uncle Meat' en 'Weasels Ripped my Flesh', snufjes Henry Cow wellicht maar vooral toch een eigen gezicht.
Mr Bungle maakt absurde en excentrieke muziek die slechts weinigen zullen kunnen waarderen. Het vraagt uithoudingsvermogen en de muziek leidt tot permanente vraagtekens op de achtergrond: wat bedoelt de band hier mee? wat is de dieperliggende betekenis van al die curieuze geluiden, schreeuwen en effecten? Mijn antwoord zou zijn: de verbeelding van de gekte van het leven, in ieder geval de gekte van deze wereld, want die zag er in 1995 ook al niet zo mooi uit. Gekte, ook tot uiting komend in de tracktitels: 'Everyone I Went To High School With Is Dead', 'Desert Search For Techno Allah' en 'Duet For Guitar and Oxygen Tank'.
Ik hou er wel van ... op z'n tijd ... ik ben weliswaar een positivist maar heb ook mijn mindere dagen waarop zelfs ik zoek naar bevestiging van mijn op die momenten niet al te positieve beeld van de samenleving. Mr. Bungle geeft je dan het gevoel dat je er niet ver naast zit. JoJo (wat een week 20)