ProgLog AFTERglow

Delirium – Live (2006)

Label: Black Widow Records
Bandsite: www.idelirium.it
Duur: 69:00
Reviewer: JoJo
Waardering: (uit maximaal 5 JoJo’s)

Een foto in het boekje bij ‘Delirium Live’ (ondertitel 'Vibbrazioni Notturne') laat zien dat we hier te maken hebben met een stel krasse knarren. Niet zo verwonderlijk want de Italiaanse band Delirium was vroeg in de jaren zeventig al actief met drie albums namelijk ‘Dolce Acqua’, ‘Lo scemo e il Villaggio’ en ‘Delirium III’. In 1974 hielden de heren het voor gezien. Toch is Delirium in Italië nog steeds behoorlijk populair, al is dat dan bij een select progressief publiek. Het woord ‘legendarisch’ schijnt zelfs op hen van toepassing te zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat de band mij onbekend was tot aan hun wederopstanding met dit livealbum. Althans de bandnaam had ik weleens voorbij zien schuiven – er is overigens ook een punkrockband met die naam - maar kennis over hun muziek ontbeerde ik volkomen. En dat is jammer want de band levert prima kwaliteit af.
Delirium maakt muziek die te kenschetsen valt als progressieve rock met folkinvloeden en zelfs vleugjes jazz. Dat laatste is met name te danken aan het fluit- en saxspel van Martin Grice en de keys van Ettore Vigo. De duidelijkste referent is Jethro Tull, van welk groot voorbeeld zij op deze liveregistratie een medley spelen bestaande uit o.a. ‘Bourèe’ en ‘Living in the Past’. De band doet dat professioneel en gepassioneerd en het staat als een huis dat door Ian Anderson zelf gebouwd zou kunnen zijn.
Het aardige van livealbums waaraan niet meer gesleuteld is, is dat de onvolkomenheden te horen zijn. Nu valt dat per saldo erg mee maar bij de eerste twee tracks ‘Opening’ en ‘Villagio’ – overigens een prima door Tull geïnspireerd geheel met een jazzy intermezzo - is te horen dat de band en dan met name drummer Pino Di Santo, koude-start-problemen heeft. De synergie is er nog niet helemaal, de drummer loopt een fractie achter bij de rest en zijn 'breaks' en 'fills' komen niet altijd lekker uit. Gelukkig loopt hij snel warm en blijken de leden van Delirium na vijfendertig jaar elkaar zowel qua speltechniek als spelplezier uitermate goed te vinden.
Het is te horen dat men het heerlijk vindt om het enthousiaste publiek een staalkaart te bieden van wat de relatief beperkte banddiscografie aan moois bevat. Al beweegt men zich in ‘Preludio: Paura’ en ‘Dolce Acqua’ op het gladde Italiaanse ijs dat ‘softpop’ heet. Tracks die er uitschieten zijn het jazzy ‘Culto Disarmonica’ waarbij ik soms moet denken aan onze eigen Solution en het lekkere en af en toe wilde ‘Movimento 1: Egoism’ met een prima saxsolo van Martin Grice.
‘With a Little Help from my Friends’ wordt als toegift gespeeld en dat zal ik maar zien als een livezonde. De ratio achter een dergelijke keuze ontgaat mij echter volkomen. De keuze zal dan ook niet op rationele gronden tot stand zijn gekomen maar gebaseerd zijn op kritiekloze emotie. Speel dan desnoods een eigen compositie nog een keer, in plaats van je te verlaten op deze door de jaren heen volledig doodgecoverde track. De geluidskwaliteit is overigens okay, al kletst het Italiaanse publiek het gehele concert op de achtergrond gewoon door.
Het plezier wat Delirium uitstraalt op dit goede livealbum heeft zich ver- taald in mooie toekomstplannen. Er staat namelijk een nieuw studioalbum op stapel dat eind 2007 zal verschijnen, wederom bij het bijzondere label ‘Black Widow Records’. AFTERglow zal Delirium dan ook blijven volgen. JoJo (08-2007)

Bezetting:
Ettore Vigo – piano, Hammond organ, vocals
Martin Grice – flute, saxes, vocals
Pino Di Santo – drums, percussion, vocals
Roberto Salinas – guitars, vocals
Fabio Chighini – bass, vocals

Discografie:
Dolce Acqua (1971)
Lo scemo e il Villaggio (1972)
Delirium III (1974)
Delirium Live (2007)