ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

Uriah Heep - Demons and Wizards (1972)

Als 14-jarig jochie zat ik aan de radio gekluisterd ...

... toen voor het eerst 'Easy Livin'' werd gedraaid. Vervolgens in trance met mijn spaarcentjes naar de platenwinkel gefietst en 'Demons and Wizards' gekocht. Uriah Heep zou enkele jaren mijn favoriete band blijven. Van- waar toch die sympathie bij progrockliefhebbers voor een groep, die toch vooral als hardrockband bekend staat?
Misschien hierdoor: Ken Hensley had geen synthesizers nodig om een breed toetsentapijt neer te leggen; door de meerstemmige samenzang was het koor van de mellotron helemaal niet nodig; Roger Dean wilde best tijd en moeite steken in het maken van een prachtige hoes en nummers als 'Circle of Hands' en 'The Spell' hebben symfonisch getinte thema's met gitarist Mick Box in de hoofdrol.
Na de dood van zanger David Byron ben ik Heep uit het oor verloren, maar 'Demons and Wizards' klinkt na dertig jaar nog als een klok.
Peter Swart (wat een week 29)