ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

Sylvan - Posthumous Silence (2006)

Je wordt niet vrolijk ...


... van dit meesterwerk van de Duitse band Sylvan. Op de indringende track 'Pane of Truth' hoor je twee ouders hevig ruziemaken en wordt even later de huilende dochter begeleid door de weemoedige klank van een cello. Het loopt slecht af met het meisje. De vader vindt later haar dagboek, begint er in te lezen en leert aldoende zijn dochter beter begrijpen.
Als vader van opgroeiende kinderen vind ik het bijna onethisch om met zo'n thema aan de haal te gaan maar Sylvan heeft er zulke mooie composities bij gemaakt, dat ik hen dat graag vergeef. De muziek is gevarieerd: van ingetogen thema's met gebruik van akoestische instrumenten (piano, cello) tot stevige en ritmisch sterke symfostukken.
Het betreft hier een conceptalbum bij uitstek, zowel qua verhaal als qua muziek: zo wordt het hoofdmotief in het begin fragiel gespeeld op piano om tijdens de finale uit zijn voegen te barsten, terwijl er tussendoor nog op gevarieerd wordt. Een album waar je niet snel mee klaar bent. Het zou beter passen in een rubriek 'maand-cd'. Aardig detail: op de website van de band (www.sylvan.de) zijn de lyrics samengevoegd met een storyline, waarin het verhaal verduidelijkt wordt. Peter Swart (wat een week 07)