ProgLog AFTERglow

Blackfield – Blackfield II (2007)

Label: Snapper Music
Bandsite: www.blackfield.org
Duur: 41:11
Reviewer: JoJo
Waardering: (uit max. 5 JoJo’s)

Even terug in de tijd. Bij het verschijnen van de eersteling van het duo Steven Wilson (Porcupine Tree, No-Man, Bass Communion) en Aviv Geffen schreef ik (zie dBaseProgreviews AFTERglow): “Die toegankelijkheid heeft ook een schaduwzijde. De meeste nummers vind ik enigszins gemakzuchtig. De melodielijnen zijn te voorspellen, zelfs al bij eerste beluistering, ze komen me soms wel erg bekend voor en vormen derhalve een staalkaart uit de Porcupine Tree catalogus. En het veelvuldig en meerstemmig meezingen met de melodie die door de instrumenten reeds wordt gespeeld, is doorgaans een indicatie van commercialiteit”. Deze kritiek is geenszins van toepassing op het tweede album, heel origineel ‘II’ genoemd. Ook op 'II' is sprake van toegankelijkheid en herkenbaarheid maar de composities gaan een spade dieper, kennen meerdere lagen en zijn uiterst vernuftig in elkaar gezet.
Een ander kritiekpunt op het debuut was dat Aviv Geffen in mijn ogen en oren onzichtbaar was. Er was weinig tot niets te merken van zijn invloed en het bleef onduidelijk wat zijn toegevoegde waarde was op wat Wilson zelf al in de goedgevulde mars had. Ondanks het feit dat een aantal tracks letterlijk en figuurlijk een vertaling vormde van reeds bestaande Hebreeuwse composities van Geffen. Op ‘II’ is zijn invloed beduidend helderder. Geffen schreef de uitgebreide orkestrale arrangementen die prominent aanwezig zijn en zet daarmee zijn signatuur op bijna ieder nummer. Bovendien hoor ik invloeden die er voorheen minder waren zoals referenties aan The Beatles en opvallend zijn de gezichts- en gehoorbepalende intro’s en thema’s op piano. Aangezien Geffen met name de toetsenpartijen schrijft ga ik ervan uit dat hier sprake is van zijn handtekening. En niet in de laatste plaats is dit album deze keer in Israël in gezamenlijkheid geschreven tijdens, zoals zij zelf melden, ‘a short burst of activity’ die slechts zes weken duurde.
Wat een heerlijk album is dit geworden met melancholische progpop, verpakt in een loepzuivere productie. Een album dat zich al dagen achtereen zowel in huis als in de auto laat gelden. ‘Melancholisch’ door de vele akkoorden in mineur, de slepende ritmes en de teksten. Gaat u er even voor zitten ... of misschien bij liggen … want wat te denken van “We’re an accident called human beings” of “You were falling like the leaves from an old and dying tree” en ten slotte “1000 people yell. They’re shouting my name. But I wanna die in this moment. I wanna die”. Zwaarmoedigheid schijnt één van de hoofdzonden te zijn. Dat heb ik nooit begrepen want melancholie kan heerlijk zijn en past zo goed bij een jaargetijde dat door het vallen van het blad en door kilte en koude velen in depressie achterlaat. Mij niet. Ik sta opgewekt versteld van het elan dat Wilson hier etaleert. In bijvoorbeeld het prachtige ‘Miss U’, het intrigerende ‘Christenings’, het pompende ‘Epidemic’ en de imposante afsluiter ‘End of the World’, allen verpakt in mooie primaire en onderhuidse melodielijnen, ondersteunende arrangementen en op hoog niveau gespeeld. Zoals dat eveneens geldt voor de zes andere tracks.
‘Fear of a Blank Planet’, het nieuwe album van Porcupine Tree, zal in april 2007 verschijnen en bevat onder andere de maar liefst zeventien minuten durende track ‘Anesthetize’. Als Steven Wilson binnen het Porcupine Tree idioom weer net zoveel elan weet uit te stralen als op ‘Blackfield II’ dan gaat het met die nieuwe release helemaal goed komen. Tot dan wentel ik mij glimlachend in zwaarmoedigheid.
JoJo (02-2007)

Bezetting:
Steven Wilson - vocals, guitars, additional keyboards
Aviv Geffen - vocals, keyboards, additional guitars
Daniel Salomon - piano
Seffy Efrati - bass guitar
Tomer Z - drums, percussion

Discografie:
Blackfield (2004)
Blackfield II (2006)