ProgLog AFTERglow

Deluge Grander –
August in the Urals (2006)

Label: Emkog Records
Bandsite: www.delugegrander.com
Duur: 70:26
Reviewer: JoJo
Waardering: (uit max. 5 JoJo’s)

Lovende berichten, de aantrekkelijke hoes en zo’n onbestemd voorgevoel van “dit zou weleens heel goed kunnen zijn” hadden de verwachtingen rond 'August in the Urals’ van de Canadese band Deluge Grander bij mij hoog opgeschroefd. Het album blijft echter net onder de door drie JoJo’s gedefinieerde rode streep.
Deluge Grander is gebouwd op de fundamenten van de band Cerebus Effect waarin toetsenist Dan Britton, de informele leider, en drummer Patrick Gaffney eveneens spelen. Cerebus Effect houdt zich in het hardere segment van de progrock op. De wens om meer klassiek getinte symfonische composities op te nemen kon, zo schat ik in, binnen Cerebus Effect niet voldoende vervuld worden. Vandaar de oprichting van ‘side kick’ Deluge Grander. De band bestaat uit merendeel puike muzikanten die de klassieke ´roots´ van de symfo goed kennen. Hun hier besproken debuut refereert en associeert voor mij qua sfeer met 'The Lamb Lies Down on Broadway' van Genesis en de vroege King Crimson ten tijde van 'Lizard' en 'Islands'.
'August in the Urals' is een ambitieus opgezet werkstuk door de complexiteit van de composities en de gelaagde structuur. Dit vraagt veel van de bandleden en vereist uiterste beheersing van instrument en stem. En daar ligt een kritiekpunt. De keyboards worden virtuoos gespeeld door Britton, de drums van Gaffney zijn functioneel daar waar dat nodig is en creatief en experimenteel waar het kan en bassist Bret d´Anon legt een solide basis. Toch bekruipt mij op het gehele album het gevoel dat drummer en bassist op het uiterste van hun kunnen moeten balanceren om de boel bij elkaar te houden. En dat lukt dan ook niet altijd.
Verder vind ik de zang dun en vlak maar mijn grootste kritiek betreft de gitaarpartijen van Dave Berggren. Zijn gitaargeluid is ronduit lullig. Dit is ten dele terug te voeren op de producent die de gitaar nogal bescheiden in het geluidsspectrum zet. Daarnaast vind ik dat Berggren speltechnisch ver achterblijft bij de kwaliteit van zijn kompanen en de synergie en ‘flow’ met de andere instrumenten maar zelden weet te vinden. En dat doet bijvoorbeeld in het schitterende 'Squirrel' afbreuk aan de overall kwaliteit van de track. Het klassieke soms met folkelementen en Tull-achtige passages doorspekte ‘The Solitude of Miranda’, ontspoort zelfs volledig door het rommelige gitaarspel. Het 26 minuten durende ‘Inaugural Bash’ bevalt mij nog het beste door zijn afwisseling, goede compositorische opbouw en door het feit dat de leden daar in elkaars voetsporen weten te blijven. Maar in de andere tracks is men de draad regelmatig kwijt.
Deluge Grander lijkt mij een band met enige potentie gezien de spanningsboog in de composities en de variatie in aankleding van de tracks. De band moet dan wat beter op elkaar ingespeeld raken en … tegen gitarist Berggren zeggen “we kunnen niet zonder je maar we gaan het wel proberen”. JoJo (02-2007)

Bezetting:
Dan Britton - keyboards mostly, occasional guitars and vocals
Dave Berggren - guitars
Patrick Gaffney - drums
Brett d'Anon - bass
Frank d'Anon - lots of other instruments and instrument provision

Discografie
August in the Urals (2006)