REVIEWS under K

KNIGHT AREA - The Sun Also Rises (2004)
K² - Book of the Dead (2004)

Knight Area - The Sun Also Rises (2004)

Label: The Laser's Edge
Bandsite: www.knightarea.com
Duur: 50:03
Reviewer: Arjan Bom
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Op 7 maart as. komt het nieuwe album van de Nederlandse symfoband Knight Area uit: 'Under A New Sign'. Ik vond het een mooie aanleiding om de eerste cd weer eens te draaien. Knight Area werd opgericht door Gerben Klazinga. In de jaren tachtig hadden Gerben en zijn tien jaar oudere broer Joop al muziek geschreven en gearrangeerd. Deze muziek werd een eerste aanzet voor 'The Sun Also Rises'. Begin 2000 begon Gerben opnieuw muziek te schrijven voor een soloproject. Toen zijn broer hoorde wat hij met de songs uit de jaren tachtig had gedaan was hij meteen enthousiast en besloot mee te doen. Het begin van Knight Area was een feit. Andere leden werden gevonden in voor mij helaas onbekende bands als Sangamo, Miracle, Cliffhanger en Toyz.
De gebroeders Klazinga waren vooral gecharmeerd van melodieuze symfonische rockbands uit de jaren zeventig en tachtig (o.a. Camel, Genesis, Barclay James Harvest, Steve Hackett, Pink Floyd, Saga en Marillion met Fish nog als zanger). Die invloeden zijn goed te horen bij het beluisteren van 'The Sun Also Rises'.
Bij het eerste nummer 'Beyond' waan je jezelf meteen in het symfowalhalla: het majestueuze geluid van de Mellotron en een huilende gitaar donderen uit de boxen. Maar net als je er eens goed voor gaat zitten is het nummer al afgelopen (na welgeteld 27 seconden!). Gelukkig laat Knight Area deze sound regelmatig terugkeren. Mijn favoriete nummers zijn 'The Gates of Eternity', 'Conspiracy' en 'Mortal Brow', de laatste met een aangename vocale bijdrage van Stephanie Lagrande. Ook het instrumentale titelnummer is dik in orde, net als de song 'Moods Inspiring Clouds'. Dat is een nummer waar de luisteraar heerlijk op kan wegzweven.
Persoonlijk ben ik wat minder enthousiast over 'Forever Now' en 'Conviction'. Dit zijn wat conventionelere rocksongs, die echter bij concerten ongetwijfeld sfeerverhogend zullen werken. Ik houd zelf meer van de wat avontuurlijkere nummers die ik eerder noemde. Wat mij betreft gaat Knight Area met de nieuwe cd die richting op. Nu blijven de meeste nummers rond de vijf minuten. Hier en daar wat langere nummers met een onvoorspelbare opbouw zou ik zeer op prijs stellen. We zullen het binnenkort weten.
Maar hoe dan ook, 'The Sun Also Rises' is een uitstekend debuut van deze Nederlandse band. Er wordt op hoog niveau gespeeld, met hoofdrollen voor de keyboardpartijen van Gerben Klazinga en de soms Hackett-achtige lead guitar van, ik neem aan, Peter van Heijningen. Maar ook zanger Mark Smits houdt zich prima staande. Fraai artwork bovendien van Mattias Norén. Knight Area is een band om in de gaten te blijven houden.
Arjan Bom (01-2007)

Bezetting:
Gerben Klazinga - keyboards, drums, all music
Mark Smit - lead vocals
Stephanie Lagrande - additional vocals
Peter van Heijningen - lead guitar
Jeroen Hogenboom - guitar
Arjan Groenendijk - guitar
Vincent Frijdal - acoustic guitar
Ron van der Bas - bass
Gijs Koopman - bass, bass pedals
Mark van Nieuwenhuizen - drums
Kees Flameling - accordion
Joop Klazinga - flutes, lyrics

Discografie:
The Sun Also Rises (2004)
Under A New Sign (2007)

K² - Book of the Dead (2004)

Label: Progrock Records
Bandsite: www.kenjaquess.com
Duur: 46:40
Reviewer: Arjan Bom
Waardering:
(uit max. 5 JoJo's)

K² is een project van Ken Jaques. De bassist van de niet al te bekende band Atlantis speelt op 'Book of the Dead' ook een groot aantal keyboards (waaronder veel Mellotron!) en een 10-snarige akoestische gitaar. Daarnaast heeft hij alle muziek geschreven, gearrangeerd en geproduceerd. Ken Jaques is dus met recht de grote man achter K² maar hij is bepaald niet de enige ster. Op deze intrigerende schijf is er bijvoorbeeld ook een glansrol weggelegd voor 'oude rot' Allan Holdsworth. De stergitarist schittert regelmatig en dat geldt ook voor violiste Yvette Devereaux. Haar spel geeft de plaat een extra dimensie. En wat te denken van de bijdrage van Spock Beard's Ryo Okumoto op piano en Moog synthesizer. En dan is er nog de stem van de helaas al voor het uitkomen van deze plaat overleden zanger Shaun Guerin, die griezelig veel lijkt op de stem van Peter Gabriel. Al deze ingrediënten zorgen voor een heerlijke symfosound.
'Book of the Dead' opent meteen al met een epic van ruim 23 minuten: 'Chapter 1: Infinite Voyage'. Een uitstekend stuk muziek waarin alle aanwezigen meteen hun visitekaartjes afgeven. En ook daarna gaat het album zonder inzinking door. Rond het thema van het oude Egyptische dodenboek worden in totaal vijf 'hoofdstukken' geproduceerd. De muziek sluit nauw aan bij dit thema. De sound is mysterieus, spannend en meeslepend. 'Chapter 4: Aten (Window of Appearances)' is een instrumentaal buitenbeentje, maar wel degelijk de moeite waard. Ken Jaques bewijst hier dat hij een uitstekende bassist is.
Iedere keer als ik het werkstuk weer opzet beleef ik er veel plezier van. Toch krijgt de plaat niet de maximale hoeveelheid JoJo's. Dat komt omdat ik 'iets' mis: echte kippenvelmomenten. De plaat is absoluut van hoog niveau maar er zijn geen passages die je keer op keer opnieuw wilt horen. Ik weet nog goed dat ik de eerste keer de titelsong van 'Close to the Edge' draaide. Ik was al diep onder de indruk van de klasse van dit nummer maar ik was totaal van de wereld toen het fragment 'I get up I get down' (met die druppels!) langs kwam. Of wat te denken van de apotheose van 'Supper's Ready'. Dat kan ik niet vaak genoeg horen. Dit soort momenten kent 'Book of the Dead' naar mijn mening niet. Maar het is beslist een uitstekende symfoplaat. Hopelijk komt Ken Jaques binnenkort met een nieuwe cd van K². Die zal ik in ieder geval blind aanschaffen. Arjan Bom (01-2007)

Bezetting:
Ken Jaques - bass, keyboards & 10 string acoustic
Yvette Devereaux - violin
Shaun Guerin - vocals
Allan Holdsworth - guitar
Ryo Okumoto - piano/Moog
Doug Sanborn - drums
John Miner - additional guitar

Discografie:
Book of the Dead (2004)