WAT EEN WEEK ... CD

PORCUPINE TREE - C/C (2022)
 

Eerlijk gezegd ...            
     


 ... had ik niet verwacht dat Porcupine Tree ooit nog met een nieuwe worp zou komen. Gelukkig is dat wel gebeurd. De jams die Steven Wilson (gitaar, bas, zang) en Gavin Harrison (drums, percussion) in al die jaren met elkaar bleven uitvoeren leidden niet alleen tot nieuwe composities maar ook tot het gevoel dat het moment weer daar was. Toen ook Richard Barbieri (toetsen) er voor openstond was de keuze niet moeilijk: definitief 'Closure'? nee: 'Continuation!'
Het is een zeer sterk album geworden. Waar de indrukwekkende opener 'Harridan' nog in het bekende PT-idioom is gezet - wat een grandioos drumwerk van Harrison - is de rest van het album, behoudens enkele metalachtige erupties, relatief ingetogener van aard. Ook valt op dat de stem van Wilson een octaafje lager lijkt te staan - zelfs hij wordt ouder - en dat hij het baswerk voor zijn rekening neemt. De rol van bassist Colin Edwin lijkt daarmee definitief uitgespeeld want ook live zal hij er niet bij zijn. 
De zeven tracks zijn stuk voor stuk uitstekend, met onverwachte wendingen, sterke melodielijnen en inventief musiceren. Afsluiter 'Chimera's Wreck' is een favoriet en bezit al deze eigenschappen. Ik kan er niet omheen om de prachtige, functionele en soms dreigende toetspartijen, of beter gezegd, klanktapijten van Barbieri er uit te lichten en natuurlijk het unieke, creatieve drummen van Harrison die vaak eerder de melodie lijkt te bepalen dan te volgen. Resumerend: een indrukwekkende comeback!  Harry de Vries (wat een week 08)