Wat een week ... CD

JON HASSELL - Verval Equinox (1977/2020)

Een mooie heruitgave  ...            
                                                         


... van 'Vernal  Equinox',het debuutalbum van trompettist Jon Hassell uit 1977, ligt onder de laser. Ik heb Hassell ooit leren kennen door zijn samenwerking met Brian Eno, Hun album 'Fourth World Vol. 1 Possible Musics' (1980 ) vind ik nog steeds een ijkpunt in het genre 'Ambient Music'. Toen ik het voor het eerst hoorde viel ik van mijn stoel: "wat gebeurt hier?" dacht ik.
Ook hier is sprake van 'Fourth World Music´ dat gedefinieerd kan worden als een fusie van 'electric jazz', 'ambient music' en 'world music' gelardeerd met 'field recordings'. De trompet van Hassell speelt daarin natuurlijk een prominente rol, waarbij het vooral zijn vreemde, ruisende geluid is - veroorzaakt door het gebruik van een harmonizer 'op' zijn trompet - dat de sfeer bepaalt. De muziek brengt je in een trance. De 'talking drums', Fender Rhodes piano, congas en synths van de andere muzikanten maken het nog meditatiever.
Brian Eno schrijft op de hoes hoeveel hij te danken heeft aan de inmiddels 83-jarige Jon Hassell. Ik denk inderdaad dat Eno na zijn vertrek uit Roxy Music, door zijn samenwerking met muzikanten als Harold Budd maar vooral met Jon Hassell, steeds verder opschoof naar het genre dat hij aanvankelijk vooral vorm en inhoud heeft gegeven: de ambient muziek. De heruitgave van 'Vernal Equinox' is dan ook niet alleen inhoudelijk terecht maar ook muziekhistorisch van waarde. Harry de Vries (wat een week 08)