ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

PAUL McCARTNEY - Egypt Station (2018) 

Op een progrocksite ...


... aandacht besteden aan Paul McCartney, kan dat? Natuurlijk kan dat. Ten eerste kan 'Sgt. Pepper' (1967) van die beroemde band gezien worden als het eerste progressieve c.q. symfonische rockalbum ooit. Ten tweede laat Macca zich op 'Egypt Station' van zijn progressiefste kant horen. En hoe! 
Dit in een prachtige 'concertina' hoes gestoken album bevat 18 tracks waarvan ik de laatste 3 als bonus beschouw want de intro- en outro stationgeluiden zijn dan al geweest. Ik hoop dat als ik 76 ben mijn werk nog net zo goed en met net zoveel plezier doe. Ieder nummer staat als een huis (favorieten 'I Don't Know', 'Come On To Me' en 'Despite Repeated Warnings'), geweldige teksten die mij raken, The Beatles zijn nooit ver weg, pakkende melodielijnen, licht experiment in sommige tracks en in de productie en natuurlijk die uit duizenden herkenbare stem die ingetogen en agressief kan zijn.
McCartney laat op 'Egypt Station' horen op eenzame hoogte te staan. Werden andere albums nog weleens ontsierd door een paar flutnummers, ook daar is geen sprake van. In 'Despite Repeated Warnings' zingt hij "What can we do to stop this foolish man from going through?" Antwoord: niets! Plaat van het jaar! Harry de Vries (wat een week 25).