ProgLog AFTERglow

The Dreaming Tree - Silverfade (2015) 

Label: Bombside Production
Bandsite: www.thedreamingtree.co.uk
Running Time: 66:03
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score: 
(out of 5 JoJo's)


'Silverfade' is het vierde album van de Engelse band The Dreaming Tree. Die eerste drie werken zijn aan mijn aandacht ontsnapt en het heeft vier jaar geduurd voordat deze volgende boreling het licht zag. Er is veel aan gewerkt en dat is te horen want produktioneel en speltechnisch is er niets aan te merken op 'Silverfade'. Een album dat gaat over het begin en het einde: op het gebied van relaties, bij kleine persoonlijke dingen, het begin en het einde van het universum of van diersoorten. Een thema waarvan de band zich pas realiseerde dat het de rode draad vormt toen de songs klaar waren.
De band positioneert zichzelf in de markt als 'Alt Rock Prog Group'. Dat 'alt' staat dan voor 'alternative' en kent een relatie met Indierock. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet direct hoor. Ik leg de nadruk meer op 'prog', vooral vanwege de echo's van Rush, Spock's Beard en Saga. Ook Steely Dan komt bij mij op zoals in 'Yours to Find'. Maar 'it's in a man's ear'. Iemand die nog nooit iets gehoord heeft van deze bands zal die relatie immers niet leggen.
'Silverfade' stelt hoge eisen aan de luisteraar want er zijn weinig rustpunten in de stevige, doorgaans door de gitaarriffs van Dan Jones en de zompige baslijnen van Neil Simpson gedomineerde veertien tracks. Die rustpunten zijn er wel in het sterke 'Forever Not Forever' dat begint met een rustig intro via de keys van Stephen Barrett, vervolgens stevig losbarst, even op adem komt in het middendeel met mooie, ingetogen jazzy gitaarakkoorden en eindigt met een climax.
Opener 'Yesterday's Tomorrow' is een favoriet en staat als een huis. Ik moest even wennen aan de zang van Chris Buckler maar hij kan het wel en heeft een behoorlijke strot. Iets wat door zijn tandarts wordt bevestigd, zo meldt de site, want die had nog nooit zo'n grote mond gezien.
Afsluiter 'Zero to Type One' is een hoogtepunt en dat schijnt ook live zo te zijn. Opvallend omdat het in mijn oren het meest experimentele stuk is. Met veel tempowisselingen, technisch zeer vaardig spel - die mannen kunnen wel spelen - en verrassende 'out of the box' passages.
The Dreaming Tree bekoort mij met 'Silverfade'. Hoewel over de toegevoegde waarde valt te twisten, er zijn al zoveel bands in dit segment actief (geweest), zou ik de hoogstaande composities, de technische vaardigheid en de sterke produktie met alleen die constatering tekort doen. Vandaar een welgemeende aanbeveling van mijn kant: kopen die zware maar per saldo heerlijke hap! Harry de Vries (08-2015)

Personnel:
Dan Jones - guitars, backing vocals
Chris Buckler - lead vocals
Stephen Barrett - keyboards
Neil Simpson - bass
Neil Ablard - drums

Discography:
Unplugged One: How to Sounds Good Naked (2010)
Progress Has No Patience (2010)
Grafting Lines & Spreading Rumours (2010)