ProgLog AFTERglow

Jolly - The Audio Guide to Happiness
Part 2 (2013)

Label: InsideOut Music
Bandsite: http://www.jollyband.com/news.html
Running Time: 56:13
Reviewer: Henk Vermeulen
Score: 
(out of 5 JoJo's)


'The Audio Guide to Happiness Part Two' van de New Yorkse band Jolly is, zoals de titel reeds uitdrukt, het vervolg op 'Part One'. En dat was een verrassend sterk progrockalbum met een fors aantal metalinvloeden waardoor het associaties met o.a. Dream Theater en Amplifier opriep. Het album was bovendien omgeven door een mystiek aura want de muziek bestond uit zogenaamde 'binaurale' tonen waardoor de luisteraar gevoelens van gelukzaligheid zou gaan ervaren. Maar niet eerder dan nadat men vier fasen heeft doorlopen. Deel 1 bevat de eerste twee fasen van het proces en het voorliggende deel 2 completeert het vierluik. De aangekondigde gevoelens van geluk zouden zich dus nu gaan openbaren. Menigeen keek dus reikhalzend uit naar 'Part Two', vanwege de beloofde binaurale euforie maar ook vanwege de hoop op een prachtig muzikaal vervolg.
Gretig plaatste ik het schijfje daarom in de speler. Het album opent analoog aan de introductie van 'Part One' via een vriendelijke, meditatief aandoende vrouwenstem die fase 3 van het binaurale proces aankondigt en refereert aan de voorwaarde om eerst het eerste album te beluisteren. “Gelukkig heb ik dat pas gedaan dus mij kan niets gebeuren”, dacht ik. Na het transcendente, serene geluid van de introductie is het contrast met 'Firewell' groot! Dit klinkt inderdaad als het vervolg op het geluid van de voorganger: indrukwekkende, zwaar vervormde gitaarklanken, geflankeerd door subtiel keyboardwerk, roffelend slagwerk en nasale zangpartijen die afgewisseld worden met passende grunts. “Dat belooft veel goeds” en "ik geloof dat ik het binaurale effect al begin te voelen”, dacht ik.
Maar na 'You against against the World' sta ik weer met beide benen op de grond: het gelukzalige gevoel is verdwenen. Kennelijk is er meer geduld nodig. Dit is een ronduit saai nummer dat niet kan boeien. Met 'Aqualand and the Seven Suns' is het van hetzelfde laken een pak. Hoewel het nummer hoopgevend begint met een rustiek akoestisch gitaargeluid geflankeerd door Floydiaans vogelgetwitter, zet al snel de verveling in met name door de monotonie van de zangpartij. 'Dust Nation Bleak' geeft echter weer hoop door het avontuurlijke, meeslepende metalgeluid dat zo krachtig imponeerde op 'Part One'. Deze track is veruit de sterkste song.
Helaas moet ik u verder teleurstellen. De energieke, avontuurlijke metalklanken blijven achterwege en wat rest zijn slechts zwakke composities waarin de additieven 'saai' en 'zielloos' goed uitdrukken wat er ontbreekt. Bovenal lijkt zanger Anadale, die toch zo passend en sfeervol zijn stem gebruikte op deel 1 en in de twee genoemde songs, er geen zin in te hebben. Na het sublieme 'Dust Nation Bleak' sleept de plaat zich met een ontzaglijke traagheid voort naar de laatste 'groef'.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dit album, op de twee genoemde nummers na, bestaat uit de afvallers van de opnamesessies die de band destijds hield. Eigenlijk verdient het album daarom niet meer dan twee en een halve JoJo. Aangezien we geen halve JoJo's uitdelen worden het er drie vanwege de twee songs die de middelmaat ontstijgen. De beloofde binaurale gelukzaligheid door Jolly blijkt helaas niets minder te zijn dan kwakzalverij. Henk Vermeulen (04-2013)

Personnel:
Anadale - guitar, vocals
Joe Reilly - keyboards
Anthony Rondinone - bass
Louis Abramson - drums

Discography:
Forty Six Minutes Twelve Seconds of Music (2009)
The Audio Guide to Happiness Part One (2011)
The Audio Guide to Happiness Part Two (2013)