ProgLog AFTERglow

Anderson Bruford Wakeman Howe -
Live at the NEC 1989 (2010)

Label: Gonzo Media Group
Bandsite: www.yesworld.com
Running Time: 64:46 + 71:55
Reviewer: Henk Vermeulen
Score:  
(out of 5 JoJo's)


Dat stabiliteit qua personele bezetting geen predikaat is dat op Yes van toepassing is, mag met enig understatement een eufemisme genoemd worden. Van de oprichting in 1968 tot nu maakten minstens vijftien muzikanten deel uit van de Yes-familie. Ondanks die wisselingen wist de band te overleven. Knap, omdat er regelmatig conflicten waren die er zelfs toe hebben geleid dat de oprichters, Chris Squire en Jon Anderson, regelmatig met elkaar gebrouilleerd zijn.
In 1989 was er een dispuut waarin de oprichters wederom tegenover elkaar stonden met name over wie de naam 'Yes' mocht dragen. Een rechterlijke uitspraak leidde er toe dat de groep van Squire (plus Tony Kaye, Trevor Rabin, Alan White) zich Yes mocht noemen. De paradox is dat de in juridisch opzicht officiële Yes-formatie in die periode nooit een album uitbracht terwijl de andere groep dat titelloos wel deed onder de weinig originele naam 'Anderson Bruford Wakeman Howe' (ABWH). Een klassiek Yes-product waarop na een aantal teleurstellende albums eindelijk weer een dominante en herboren Jon Anderson te horen was, geflankeerd door zijn overtuigend spelende kompanen: allen Yes-muzikanten in hart en nieren.
Wat het album historische waarde geeft is dat de teksten grotendeels op relativerende wijze over de geschiedenis van de band gaan, waarbij de eeuwig positieve instelling van Anderson hartverwarmend is (er bestaat geen twijfel over wie de positivistische naam Yes heeft bedacht). Luister naar de tekst van het kippenvel gevende vierluik 'Quartet' en u begrijpt wat ik bedoel. 'ABWH' behoort voor mij daarom tot de top 5 van beste Yes-albums: welk een paradox!
Een maand na de release ging de band op tournee: 'An Evening of Yes Music Plus'. Van die tournee werd in 1994 door het roemruchte King Biscuit Flower Hour label een dubbelaar uitgebracht met een concert uit 1989 te Mountainview, vooral bestaande uit Yes-klassiekers aangevuld met enkele tracks van 'ABWH'. Anderhalve maand nadien gaf men een concert in het legendarische NEC-theater in Birmingham waarvan een registratie werd gemaakt die hier ter tafel ligt. Deze uitgave bevat tevens een DVD met overbodige 'behind the scene' privéopnamen van gast Colbeck.
Ik ben enigszins ambivalent over deze uitgave. Op twee extra nummers na ('All Good People' en 'Starship Trooper') voegt het niets toe aan de uitgave van 1994. Bovendien ontbreekt van 'ABWH'  het schitterende en bandbiografische 'Quartet' en wordt 'Themes' vervuild door een exhibitionistisch, overbodig duel tussen Levin en Bruford. Zelfs de beste liveuitvoering van 'Close to the Edge' ooit - dat dan weer wel - kan dat niet compenseren. Positief is dat gast Tony Levin, Squire voorbeeldig vervangt tijdens de uitvoering van de klassiekers, ondanks het ontbreken van de typische snaar-slabs zoals we die gewend zijn van Squire.
Ondanks de kritische kanttekeningen mag dit album, niet alleen vanwege de historische waarde maar ook vanwege de prachtige uitvoering met interessante achtergrondinformatie, niet ontbreken in de verzameling van de echte liefhebber. De meerwaarde wordt vooral ook gevormd door de stimulans om het zwaar onderschatte studioalbum van ABWH te gaan herbeluisteren. Henk Vermeulen (11-2012)

Personnel:
Jon Anderson - vocals
Bill Bruford - drums
Steve Howe - guitars
Rick Wakeman - keyboards
With:
Julian Colbeck - keyboards
Tony Levin - bass
Milton McDonald - guitars

Discography:
Anderson Bruford Wakeman Howe (1989)
An Evening of Yes Music Plus (1994)
Live at the NEC Oct. 24th 1989 (2010)