Wat een week ... CD

ELBOW - Build a Rocket Boys! (2011)

Elf meesterwerken ...

... op één meesterwerk. Zo lyrisch ben ik over het nieuwe album van de eigenzinnige formatie Elbow uit Manchester. Een band met een eigen smoel met af en toe een gezichtsuitdrukking die lijkt op Radiohead, The Blue Nile en via de meerstemmige zang op Gentle Giant. Daar waar Radiohead recent een oppervlakkig, gemakkelijk en weinig opzienbarend nieuw album de wereld inzond, is op 'Build a Rocket Boys!' het tegenover- gestelde het geval. Dat verzeker ik.
Neem een excellent geluid in uw hoofd en voeg daar secuur in elkaar gezette composities aan toe, waarin steeds weer iets onverwachts gebeurt, een raar geluidje, een wending in de vocalen, een draai in de melodielijn van links naar rechts of een sprong van overwegend ingetogen naar een korte dominantere, hardere passage, en u heeft voor ogen wat Elbow u voorschotelt. Met teksten die raken, verwarren of verbazen.
Alles klopt, met als briljante voorbeelden het vernuftige 'The Birds', het prachtige, emotionele en met een geweldige melodielijn getooide 'Lippy Kids', het rare 'Jesus is Rochdale Girl' en zo kan ik wel doorgaan. Elbow heeft lak aan conventies, zoekt de eigen weg en dat resulteert dus in een meesterwerk in een mooie, passende hoes. Dat gek genoeg ook al aan lijkt te slaan bij de commerciële radiozenders. Zelfs de onvermijdelijke en tenenkrommend irritante Giel Beelen besteedt er aandacht aan. Dat is dan weer jammer. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 19)