ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

NINE STONES CLOSE - Traces (2010)

Daar waar oud en nieuw elkaar ontmoeten ...

... beweegt de door Adrian Jones geleide band Nine Stones Close zich. Signalen uit het rijke symfonische verleden worden gegeven via sporen van Steve Hackett in Jones's gitaarspel en van het oude Genesis. Het hedendaagse progressieve signaal doet mij vooral denken, ook door de sfeer op 'Traces', aan Demians, Steve Thorne en Porcupine Tree.
Slechts vijf tracks met twee lange composities te weten 'Threads' dat tien minuten klokt en 'Thicker Than Water' dat bijna het kwartier haalt. De mooie en door Jones met emotie gezongen opener 'Reality Check' is een favoriet. Zijn stem is goed met referenties aan Steve Hogarth. De twee lange tracks laten alles horen waardoor symfo en prog mij zo aanspreken: sterke toetsen van Brendan Eyre, goede melodielijnen, onverwachte wendingen, veel dynamiek, beelden oproepende solo's zowel op gitaar als toetsen en vooral melancholie. Wie de drums beroert wordt niet vermeld al doet 'programming' vermoeden dat de drums uit een doosje komen, maar dat is gelukkig niet te horen.
De in Nederland wonende Adrian Jones heeft met zijn kwartet Nine Stones Close een sterk en warm werkstuk afgeleverd, gestoken in een intrigerende hoes. In de gaten houden zou ik adviseren. Je voelt dat er nog veel meer aan zit te komen. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 18)