ProgLog AFTERglow

Mirna's Fling - For the Love of Me (2010)

Label: Eigen Beheer
Bandsite: http://www.mirnasfling.com/
Duur: 45:00
Reviewer: Henk Vermeulen
Waardering: (max. score)

'For the Love of Me' is het derde album van de Zwolse singer-songwriter Arjan Hoekstra alias Mirna’s Fling. Tijdens eerste beluistering werd ik wederom bevangen door een gevoel van ongeloof. Hoe is het mogelijk dat zo’n muzikaal talent als Hoekstra in de (locale) marges blijft musiceren en onbekend blijft bij het in kwaliteitsmuziek geïnteresseerde publiek? Eerder verscheen op ProgLog AFTERglow een review van 'Bow to None' (2007). Daarin merkte ik op dat het tijd wordt dat Mirna’s Fling een groter publiek bereikt. Die hoop is met 'For the Love of Me' alleen maar versterkt omdat blijkt dat Hoekstra zich weer verder heeft ontwikkeld.
Hoekstra speelt alle instrumenten zelf, gekenmerkt door een grote diver- siteit: gitaar, bas, drums, vleugel, fluit, keyboards, trompet, tuba, hoorn en bouzouki. Het lukt het hem wederom om een wonderschoon, gevarieerd album uit te brengen dat de kwalificatie 'meesterwerk' niet misstaat. Het sleutelwoord is 'variatie'. Naast de afwisseling in instrumenten is hij in staat is om met zijn stem uiteenlopende sferen op te roepen die op uiterst geraffineerde wijze worden gecombineerd met de juiste instrumenten, die daardoor de vreemde indruk wekken speciaal voor deze songs te zijn gemaakt.
De inspiratie vindt Hoekstra ook hier weer bij grote singer-songwriters als Neil Young, Leonard Cohen, Bob Dylan en Nick Drake. Toch is er geen sprake van imitatie en is op elke compositie de handtekening van Hoekstra herkenbaar met name via zijn gevoelige, breekbare stem waarmee hij het gehele emotionele pallet bestrijkt. De meeste songs zijn zowel muzikaal als tekstueel sterk melancholisch gekleurd, hoewel ook ironie voelbaar is. Uitzondering vormt de grappige korte titelsong die onmiskenbaar vrolijkheid uitstraalt.
Behalve de grote variëteit zijn de arrangementen en de productie van hoge kwaliteit. Het instrumentarium is zodanig op elkaar afgestemd dat, samen met de prachtige stem van Hoekstra, telkens qua intensiteit en kwantiteit de juiste balans wordt gevonden. Hierdoor vormt elke song één geheel waarin niets ontbreekt maar waarin ook geen enkele overdaad valt te ontdekken. Het geluid is bovendien fantastisch en doet bij elke nieuwe luisterbeurt weer nieuwe, subtiele nuances ontdekken.
Het hoogtepunt wat dit aspect betreft is hoorbaar op 'Misery', waarin het intelligente gebruik van de tuba iets speciaals meegeeft. Ik raad dan ook aan om deze plaat in een goede CD-speler flink hard af te spelen zodat nuances en achtergrondgeluiden niet verloren gaan. De afwisseling op dit album is wellicht het meest duidelijk te illustreren door het na elkaar beluisteren van 'Winter’s Breeze' en 'Stranded'. Het eerste nummer wordt door een bouzouki gedomineerd en zou voor een Britse folk-traditional door kunnen gaan. Afsluiter 'Stranded' doet daarentegen zwaar symfonisch aan en zou een compositie van Roger Waters kunnen zijn.
Arjan Hoekstra is een conservatorium geschoold multi-instrumentalist. Ik heb het genot mogen smaken om hem met zijn band een aantal keren live te zien optreden waar hij de nummers met een driemansformatie elektrisch speelt. Ook hier doet hij aan Neil Young denken die regelmatig zijn compo- sities zowel akoestisch als elektrisch uitvoert. Ik vind het jammer dat de muziek van Hoekstra niet meer bekend is. Een optreden in de bovenzaal van Paradiso of in de Melkweg zou hem zeker niet misstaan. Tot die tijd zullen we het moeten doen met zijn (studio)albums, waarvan 'For the Love of Me' tot nu toe het absolute hoogtepunt vormt.
Henk Vermeulen (06-2010)

Bezetting:
Arjan Hoekstra - all instruments

Discografie:
Become (2005)
Bow to None (2007)
For the Love of Me (2010)