ProgLog AFTERglow

Random Touch - A Way from the Heard (2009)

Label: Token Boy Records
Bandsite: http://www.randomtouch.com
Duur: 55:35
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

"Chaos is een niet begrepen orde", zei de filosoof Nietsche ooit. Ik om- arm deze uitspraak. Verdieping in ogenschijnlijke wanorde kan in veel ge- vallen namelijk structuren, systematiek, orde dus, aan het licht brengen die in aanvang leek te ontbreken. Welnu, ondanks langdurige verdieping in de experimentele free jazz-rock van de Amerikaanse band Random Touch heb ik tot op heden nog geen enkele orde kunnen ontdekken. En dat gaat mij zelfs als adept van de chaostheorie te ver.
Random Touch is een trio uit Illinois bestaande uit Scott Hamill (gitaar), Christopher Brown (drums en ik noem het maar stembandklanken) en James Day (toetsen). Op zichzelf prima muzikanten die hun instrument beheersen. Op het dozijn (!) albums dat de band inmiddels heeft afgeschei- den gebruikte men in het verleden, naast de traditionele instrumenten, ook zelf gekozen instrumenten zoals potten, pannen, glaswerk enz. Dat heeft men op 'A Way from the Heard' achterwege gelaten. Gelukkig maar, want Nikkelen Nelis is recent al door Pat Metheny op 'Orchestrion' overigens succesvol gereanimeerd en het zou de wanorde hier alleen maar vergroot hebben, voor zover dat nog mogelijk zou zijn geweest.
Positief is dat er zo her en der wat Canterbury referenties doorklinken - al is daar slechts het geluid van de elektrische piano verantwoordelijk voor - en zijn de improvisaties en composities enigszins schatplichtig aan Soft Machine. Die klasseband liet op sommige tracks, vooral live, in eerste instantie ook chaos horen maar nauwkeuriger bestudering bracht bij Soft Machine al rap structuur aan het licht. Wat hier dus uitblijft.
Het drietal lijkt op 'A Way from the Heard' een rumoerige fabriekshal te willen verbeelden waarin iedere medewerker zijn deel van de auto aan het maken is met de daarbij behorende 'eigen herrie'. Of zoals mijn vader zali- ger altijd zei "ieder zingt zijn eigen lied". En daar waar per ongeluk toch wat structuur ontstaat, lijkt het wel alsof de band van zichzelf schrikt om daarna snel weer naar onduidelijke, eindeloze paden uit te wijken. Als men dat nu eens minder zou doen dan zou dat in combinatie met de energie en vakkennis van de muzikanten wellicht tot betere resultaten leiden. Ik kan natuurlijk ook gewoon concluderen dat het 'not my cup of tea' is. Harry 'JoJo' de Vries (03-2009)

Bezetting:
Christopher Brown - drums, vocals
Scott Hammill - guitars
James Day - keyboards

Discografie:
Unautomate (1999)
Places We Go (2002)
Hammering on Moonlight (2002)
A Parade of Dusty Hobos (2003)
The You Tomorrow (2004)
The Elegance of Falling (2005)
Alchemy (2007)
A True Conductor Wears a Man (2007)
A Box and a Word (2008)
Duologue (2008)
Turbulent Flesh (2009
A Way from the Heard (2009)