ProgLog AFTERglow

Mask - Technopia (2009)

Label: Rare/Repertoire
Bandsite: http://www.mask.uk.net/
Duur: 62:42
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Sonja Kristina was de wat mystieke zangeres uit de al even zo vage band Curved Air, de band die een aantal legendarische platen uitbracht zoals 'Air- conditioning' (1970), 'Phantasmagoria' (1972) en 'Lovechild' (1973). Een band die gezegend was met een virtuoos violist in de persoon van Darryl Way en de later ook van Sky bekende toetsenist Francis Monkman. Na de teloorgang van de eerste generatie Curved Air eind jaren '70, hebben we weinig meer van Kristina vernomen. Vorig jaar is Curved Air echter weer herboren in min of meer de originele bezetting en blijkt Kristina al een paar jaar actief met de band Mask. Ook al uitgerust met een violist te weten Marvin Ayres, die daarnaast de meeste composities en een deel van de keyboards voor zijn overigens vaardige en vooral in de ambientmusic opge- bouwde rekening neemt.
Lijkt Mask op Curved Air? Naast de overeenkomsten in bezetting zijn er wel wat sporen te ontdekken. Natuurlijk de niet al te vaste maar karakte- ristieke stem van Kristina en verder is de muziek klassiek gefundeerd, iets wat we ook al bij de illustere voorganger tegenkwamen. Al zou de openings- tevens titeltrack dat niet doen vermoeden want dat is een techno-georiën- teerd nummer dat refereert aan art-rockband Tubeway Army en dat is toch andere koek dan Curved Air. Gek genoeg is deze openingssong de track die gezegend is met de beste melodische lijn. Zelfs na een enkele laser- beurt beklijft het refrein al. En dat geldt niet voor de andere tracks; die verlangen nauwkeuriger beluistering want zitten complexer en gelaagder in elkaar.
En zelfs nauwkeuriger beluistering doet mij niet direct een gat in de lucht springen van enthousiasme. Er is nogal wat twijfel over wat Mask toont omdat niet iedere track overtuigt. Zeker, de keyboard- en vooral ook de pianolijnen zijn soms prachtig zoals in het easy-listening 'Space in Be- tween'. De stem van Kristina is zo af en toe onvast maar zet wel een goede sfeer neer. En sommige composities springen eruit zoals het ijzingwek- kende en experimentele 'Ice Winter' en het veel te korte door Ayres gezon- gen klassieke 'Is This a Wrong Turn'. Eindtrack 'Undulations', die negen minuten laat aftikken, is á capella ambient á la Brian Eno en in zijn experi- ment prima te noemen.
Dat ik toch niet volledig overtuigd ben komt omdat het geheel wat onevenwichtig is en te wisselend van kwaliteit zoals in het niemendal en zwakke 'Time to Let Go' en in de bijna onherkenbare en onnodige Bowie-cover 'Sound and Vision'.
Wat niet wegneemt dat men aan de goede kant van de streep blijft. Er zit alleen meer in dan er op 'Technopia' uitkomt. Desondanks een midden- score op onze schaal met JoJo's, wat toch altijd nog 'goed' is. We houden Mask in de gaten want zoals gezegd er zit meer potentie in en wie weet komt dat er bij een volgend album nadrukkelijker uit. Harry 'JoJo' de Vries (01-2010)

Bezetting:
Marvin Ayres - cello, violin, viola, piano, keyboards, programming, vocals
Sonja Kristina - vocals, guitar
Ben Wiesner - percussion, drums, programming
Kirby Gregory - electric guitar
Steve Byrd - oud, acoustic guitar, balalaika, bouzouki

Discografie:
Heavy Petal (2006)
Mask (2009)