ProgLog AFTERglow

Chris Stassinopoulos – Light in the Dark (2008)

Label: Christass Records
Bandsite: www.myspace.com/chrisstassinopoulos2
Duur: 65:58
Reviewer: Harry ‘JoJo’ de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo’s)

Chris Stassinopoulos is een voor mij volslagen onbekende artiest – zoveel prog en symfo komt er immers niet uit Griekenland – maar volgens de bij de promo gevoegde en handgeschreven (…) infoslip heeft hij zijn muzikale progressieve sporen ruimschoots verdiend in eigen land o.a. door samen- werking met Vangelis. Maar ook daarbuiten schat ik in want hij speelde niet alleen met Cyrille Verdaux’ Clearlight Symphony maar hij heeft op ‘Light in the Dark’ toch een aantal respectabele namen weten te strik- ken zoals David Cross op viool (ex-King Crimson), Hugh Hopper op bas (ex een heleboel maar in ieder geval ex-Soft Machine) en Barry Finnerty op gitaar (ex-Miles Davis). Stassinopoulos bespeelt zelf de drums en key- boards.
Op ‘Light in the Dark’ is sprake van gitaar- en toetsengeoriënteerde jazz en jazz-rock met af en toe invloeden vanuit de genoemde bands en in alge- mene zin, niet in de laatste plaats door de manier waarop Stassinopoulos de elektrische piano beroert, Canterbury-invloeden.
Tot zover het positieve. Nu de andere kant. Het valt mij allemaal niet mee. En voor zover ik het kan beoordelen ligt dat niet zozeer aan de techni- sche kwaliteiten van Stassinopoulos, al helemaal niet aan de competente bekende namen, zelfs de composities zijn acceptabel maar is het toch vooral te wijten aan de produktie en de mix. Die zijn namelijk rommelig. De drums staan onevenwichtig in het geluidsspectrum, de synergie tussen de drums en de rest van de instrumentatie lijkt regelmatig ver te zoeken en het geluid klinkt her en der blikkerig waardoor het allemaal wat amateuristisch overkomt. Terwijl de jarenlange ervaring van de projectleden hier haaks op staat. Kortom, het geheel geeft de indruk van een haastklus – studio- kosten? – dan wel een low-budget project.
En dat is jammer want er staat wel degelijk een aantal acceptabele tracks op zoals opener ‘Ancient Civilization’ dat een pakkend thema kent op synths maar zich thematisch verder nauwelijks ontwikkelt. Ook hier hebben de drums moeite de juiste kadans te vinden. Een metronoom zou er tureluurs van worden. Het antwoord van de artiest zal ongetwijfeld zijn dat dat de bedoeling was: a-tonisch, syncopatisch enzo. Dat zal dan wel maar het bekt niet. ‘Universal Harmony’ is goed vooral door de prima saxpartijen van Alex Foster (o.a. Paul Simon, Paul McCartney en tourde met Jaco Pastorius!!), waardoor er een Weather Report sfeertje ontstaat, en de gitaarlicks van Finnerty. Ook hier slaan de drums echter op hol of zijn zoekende en loopt de track uiteindelijk verkeerd af.
En zo zou ik wel door kunnen gaan. Rode draad in de kritiek is dat de composities aardig tot goed zijn maar dat de eindmix matig is en ik voorzichtig het gevoel opper dat er sprake is van niet zo goed uitgepakt knip- en plakwerk van op afstand aangeleverde partijen. Als dat beter zou zijn verzorgd, kwam ik waarschijnlijk op ‘goed’. Nu blijf ik steken op een schamele twee JoJo’s … matig dus. Sorry, Chris! Harry ‘JoJo’ de Vries (01-2009)

Bezetting:
David Cross - violin
Hugh Hopper - bass
Alex Foster - sax
Barry Finnerty - guitar
Joe Berger - guitar
Alekos Karandas - guitar, keyboards
Stelios Frederikos - guitar
George Gavalas - bass
Maria Kotsiri - xylophon
Kostas Karamitros - drums

Discografie:
Space Exploration (2004)
Space Exploration (Volume 2) (2004)
Space Exploration (Volume 3-The Voice Of The Rhythm) (2004)
From Ancient Civilizations To The Future (2007)
Light in the Dark (2008)