ProgLog AFTERglow

Yeasayer - All Hour Cymbals (2008)

Label: We Are Free
Bandsite: www.yeasayer.net
Duur: 46:59
Reviewer: Henk Vermeulen
Waardering: (uit max. 5 JoJo’s)

Eens in de zoveel jaren dient er zich een band aan die echt iets nieuws te melden heeft. Een band die geen muziek maakt die voortborduurt op voorafgaande stromingen en trends maar die – plotseling uit het niets op- doemend – een uniek, eigen geluid produceert. Radiohead was zo’n band, evenals The Doors in een grijs verleden.
Yeasayer, een uit vier personen bestaand muzikaal gezelschap uit New York, is ook zo’n band. Figuurlijk gesproken maakt Yeasayer muziek van een andere planeet, letterlijk gesproken is de muziek van deze band af- komstig van héél onze planeet. Het meest karakteristieke aan het debuut- album ‘All Hour Cymbals’ is namelijk de bonte verzameling muzikale stijlen afkomstig van verschillende culturen uit de gehele wereld. Om die reden zou het 'multiculturele muziek' genoemd kunnen worden. Een kwalificatie die de band echter tekort zou doen want het klinkt als méér dan louter een verzamelnaam voor verschillende stijlen. Er zit namelijk iets geniaals in de klanken. Ik kies voor 'alternatieve worldmusic'. Niet alle nummers zijn even sterk maar er staan stukken op die van tijdloze waarde zijn en het predi- kaat ‘kleine meesterwerken’ verdienen zoals ‘Sunrise’, ‘Wait For the Summer’ en ‘2080’.
Een ander kenmerk van ‘All Hour Cymbals’ is de voortdurende aaneen- schakeling van fascinerende, verrassende en vaak psychedelisch aan- doende geluiden die telkens op de achtergrond van de melodieën hoorbaar zijn. Door die rijke geluidsschakeringen gaat geen enkel nummer vervelen maar valt er bij elke luisterbeurt weer iets nieuws te ontdekken. Hoe vaker dit album beluisterd wordt hoe mooier en sterker de composities impo- neren. Een kenmerk van briljante muziek.
Het is de aanvankelijk ietwat vreemd aandoende combinatie van ener- zijds de op oude tradities gebaseerde exotische tribale geluiden, welke vervlochten zijn met de soms door merg en been gaande zang van Chris Keating, en anderzijds de hypermoderne, mysterieus aandoende geluids- effecten. Hoewel geen enkel nummer refereert aan andere bands – uitge- zonderd wellicht ‘Wait for the Wintertime’ dat oude sferen oproept die ooit slechts gecreeërd werden door Pink Floyd (‘Set the Controls for the Heart of the Sun’) – is het album opgebouwd uit ontzettend veel afwisselende fragmenten die op zichzelf staand allemaal verschillende stijlen vertegen- woordigen. Het geheel is echter zodanig meer dan de som der delen dat niet van imitatie gesproken mag worden. Als ik een selectie moet maken noem ik: folk, psychedelica, acid, jazz, Crazy Horse rock, gospel, world- music, Canterbury en Zappa.
Van de twaalf nummers duren de meeste zo’n vier minuten. Eerder meldde ik dat niet elke track even sterk is. Ik ben mij ervan bewust ik dat ik mij met zo’n uitspraak op glad ijs begeef, want smaken verschillen tenslot- te. Van een recensent mag en moet echter verwacht worden dat hij zijn voorkeuren uitspreekt en deze ook nog eens onderbouwt.
Eerder meldde ik ook dat bij elke luisterbeurt het genot toeneemt. Daar- om wil ik mijn uitspraak over het sterkte-zwakteprofiel van de stukken relativeren. Geen enkel nummer valt als slecht te betitelen. Als een album opent met drie kleine meesterwerken dan is het niet vreemd dat de overige nummers als relatief minder imponeren. Van een integraal meesterwerk kan dan ook bij ‘All Hour Cymbals’ niet gesproken worden. Ik ben er echter van overtuigd dat Yeasayer ons nog zal gaan verrassen met zo’n mees- terwerk. Ik hoop dat ze daarvoor de tijd zullen nemen want dat heeft deze muziek nodig. Henk Vermeulen (10-2008)

Bezetting:
Anaud Wilder
Chris Keating
Ira Wolf Tuton
Luke Fasano

Discografie:
All Hour Cymbals (2008)