ProgLog AFTERglow

Nosound - Lightdark (2008)

Label: Burning Shed
Bandsite: www.nosound.net
Duur: 53:47
Reviewer: JoJo
Waardering: (maximum score)

Het ultieme doel van muziek is het raken van de emotie van de luisteraar. Als dat lukt is er sprake van uitstekende muziek. Als een artiest of band dat doel dan ook nog realiseert in iedere track van een album en in alle naden en voegen van de composities en als die emotie na vele luisterbeur- ten nog steeds bij de luisteraar opspeelt, dan komt uiteindelijk het predi- kaat 'meesterwerk' in zicht. Zonder enige twijfel speld ik het tweede en nieuwe album 'Lightdark' van Nosound dit predikaat op.
Het Italiaanse Nosound, vakkundig aangevoerd door Giancarlo Erra, liet op het in 2005 verschenen debuut 'Sol29' reeds horen de kunst van het componeren en het oproepen van sfeerbeelden uitstekend te beheersen. Geïnspireerd door het rustiger werk van Porcupine Tree maar vooral door de band No-Man en ik schat in ook Brian Eno, zet Nosound een vorm van 'ambient prog' neer die indrukwekkend is en waarin op sommige mo- menten symfonische en ook klassieke akkoordenschema's en elementen zijn verwerkt. Met name daar waar celliste Marianne DeChastelaine een rol speelt is dat laatste het geval.
Mijn advies is 'go with the flow' en u zult niet teleurgesteld zijn en dan zou ik behandeling van de tracks achterwege kunnen laten. Maar een korte schets van de tracks daar ontkom ik natuurlijk niet aan. Het album opent met 'About Butterflies and Children' waarbij de muziek al net zo mooi is als de titel. 'Ambient soundscapes' met een schitterend op de achtergrond rommelend orgel terwijl de piano het thema speelt. Ik zie kinderen die verwondert naar fladderende vlinders kijken ...
In 'Places Remained' is de Porcupine Tree invloed nog het meest manifest door de vervormde stem van Erra en de cirkelende keys, al heeft Erra dat kleed ten opzichte van voorganger 'Sol29' grotendeels afgelegd. Via het dromerige en bijna religieuze 'The Misplay' kom ik aan bij het kwartier van 'From Silence to Noise'. De titel dekt de track volledig want alle stijlelementen komen hier voorbij: van ambient tot stevig, van experi- mentele geluiden tot gestructureerde arrangementen gevat in een pakkende melodie á la Blackfield.
Absoluut hoogtepunt is 'Someone Starts to Fade Away' met gastzanger Tim Bowness, welbekend van No-Man. Recent overleed een oude vriend van mij. Volgens mij gaat dit nummer over hem en over zijn dood. Akkoor- den in mineur, prachtige melodie en 'Bowness goes as always with the flow'. Het doel van muziek wordt hier in extenso gerealiseerd: het raken van de gevoelige snaar. Dat gebeurt dan vervolgens ook nog een keer in het prachtige 'Kites' waar ik mijzelf als kind weer zie vliegeren met mijn vader op de oude zeedijk ... 'Lightdark' sluit het album af in stijl en toont de lichte en donkere kanten van het leven in sfeerbeelden.
In de review van het vorige album schreef ik "als Giancarlo Erra zich verder ontwikkeld en meer eigenheid weet te brengen in Nosound, zal het laatste restje twijfel als sneeuw voor de zon verdwijnen". Die aarzeling is door 'Lightdark' bij mij volledig weggenomen. Hoewel het idioom waaruit Nosound put duidelijk was en is - welke band of artiest laat zich niet beïnvloeden - heeft dit prachtige en weldadige album een dermate eigen handtekening gekregen dat ik zelfs durf te spreken van een sound die 'Nosound' heet. Het is in ieder geval een sound die mijn emotie feilloos weet te treffen. JoJo (03-2008)

MUSICAL IMPRESSION: klik op Lightdark

Bezetting:
Giancarlo Erra - vocals, guitars, keyboards
Paolo Martellacci - keyboards, vocals
Gabriele Savini - acoustic guitars
Alessandro Luci - bass
Gigi Zito - drums, vocals
Tim Bowness - vocals (track 5)
Marianne de Chastelaine - cellos (tracks 3,6,7)

Discografie:
Radici (Demo, 1998)
Maslova (EP, 2001)
Waves on Russia (Demo, 2002)
Sol29 (2005)
The World is Outside (Live DVD, 2006)
Slow it goes (EP, 2007)
Clouds (EP, 2007)
Lightdark (2008)