ProgLog AFTERglow

Fish – 13th Star (2007/2008)

Label: Chocolate Frog Records
Bandsite: www.the-company.com
Duur: 51:13
Reviewer: JoJo
Waardering: (uit max. 5 JoJo’s)

Een kunstenaar moet lijden. Dat leidt, zo laat de historie zien, tot hoogwaardige kunst en dat geldt ook voor Fish. Het zat, zo zal de goed geïnformeerde lezer weten, de laatste tijd niet zo mee in het privéleven van Fish. Al matig ik mij het oordeel aan dat dat enigszins te voorzien viel … Maar liefde maakt blind en als het dan niet beklijft is de klap des te harder. Hoewel ik met hem te doen heb, ben ik wel blij dat deze relationele ellende uitermate hoog artistiek rendement oplevert. Scheidde Fish eerst met het akoestische ‘Communion’ een emotioneel meesterwerk af, dat was overi- gens nog net in gelukkiger tijden, nu pakt hij uitbundig en zeer overtui- gend uit met ‘13th Star’, een album waar zijn vroegere soulmates van Marillion een puntje aan kunnen zuigen na het gedrocht ‘Somewhere Else’ dat zij vorig jaar durfden uitbrengen. Terecht werd dat album, op een enkele hopeloos in de war zijnde recensent na, breed afgekraakt. Dat zal met '13th Star' zeker niet gebeuren.
Wat een geweldige aftrap geeft Fish met ‘Circle Line’, een track in de hardere regionen van de prog, met een ritme en een basis à la Peter Gabriel en een band die helemaal loos gaat. Dit nummer wordt een livekraker. Dat geldt ook voor meeschreeuwer ‘Square Go' dat dezelfde kwaliteiten bezit en waar gitarist Frank Usher zowel solo als in de begeleiding schittert. ‘Miles de Besos’ loopt het gevaar afgeschilderd te worden als een wat zoet nummer met de vrouwelijke ondersteunende vocalen van Lorna Banon, maar is per saldo een vernuftig in elkaar gesto- ken ballad met een aanstekelijk refrein en jazzy akkoorden. Na het mystieke en relatief rustige ‘Zoë 25’ volgt ‘Arc of the Curve', eveneens een ballad die alweer gezegend is met een refrein dat het hoofd niet snel ver- laat, zonder commercieel glad te worden.
Het meeste muzikale en tekstuele venijn zit in ‘Manchmal’ dat handelt over bedrog en waarin de beeldspraak van de met de schorpioen samenwer- kende kikker die uiteindelijk toch door de schorpioen wordt gedood, de niet toevallige gelijkenis vertoont met Fish’ relatieproblemen. ‘Dark Star‘ is een persoonlijke favoriet door de felheid waarmee de track vertolkt wordt, al klinkt de in blues gedrenkte gitaarsolo nogal voor de hand liggend. Het album eindigt somber, hoe kan het ook anders, en ingetogen met de schit- terende titeltrack waarin Fish voor het laatst op dit album zijn emoties bloot legt.
Wat mij betreft heeft Derek W. Dick geen zwakke albums afgeleverd, al zat ‘Fellini Nights’ uit 2001 gevaarlijk in de buurt. Hooguit kon er wat kritiek zijn op gebrek aan evenwicht in de tracklists van de albums of op het bijna traditionele zwakkere nummer. Daarvan is op '13th Star' geen sprake. Een excellent en hoogstwaarschijnlijk voor Fish therapeutisch album dat maar net niet het predikaat meesterwerk krijgt. Maar dat is naar mijn mening slechts te wijten aan het feit dat ik het album pas een week of twee binnen heb. Aan het einde van het jaar ligt dat anders, let maar op. JoJo (03-2008)

Bezetting:
Fish - Voice
Steve Vantsis - bass, drum loop and programming, samples, upright bass, electric guitar, acoustic guitar, keys, clavinet
Frank Usher - electric guitars, acoustic guitar, loop guitar, lap steel
Foss Paterson - piano, keys, organ, strings, music box, dulcimer, accordian, samples
Gavin Griffiths - drums
Chris Johnson - electric guitars, acoustic guitars
Lorna Bannon - backing vocals
Dave Haswell - percussion

Discografie (selectie):
Vigil In A Wilderness Of Mirrors (1990)
Internal Exile (1991)
Songs From The Mirror (1993)
Suits (1994)
Yin (1995)
Yang (1995)
Sunsets On Empire (1997)
Raingods With Zippos (1999)
Fellini Days (2001)
Field Of Crows (2003)
Bouillabaisse (2005)
Communion (2007)
13th Star (2007/2008)