ProgLog AFTERglow

Gazpacho - Night (2007)

Label: Intact Records
Bandsite: www.gazpachoworld.com
Duur: 53.23 min.
Reviewer: Arjan Bom
Waardering: (max. aantal JoJo's)

Als het om progressieve muziek gaat ben ik eigenlijk opvallend conser- vatief. Ik heb een duidelijke voorkeur voor lange, gevarieerde en avontuur- lijke epics, volgepropt met de nodige tempo- en sfeerwisselingen. Het mag absoluut geen muziek zijn voor bij de koffie, de visite, het huishouden of een feestje. Ook zal de schijf vooral niet in de buurt van (mijn) kinderen gedraaid kunnen worden. Het beste kan de plaat beluisterd worden via de koptelefoon (hard!!!). De hoofdrol is weggelegd voor een toetsenist die over een breed arsenaal aan 'klassieke' keyboards beschikt, zoals Hammond, Mellotron, kerkorgel, clavecimbel en een echte piano of vleugel (dus niet zo'n elektrisch apparaat!). Daarnaast schittert een gitarist die zowel huiveringwekkend mooie solo's aflevert als virtuoos akoestisch (12-snarig) gitaar speelt. De bas moet af en toe donderen en de drummer moet geen trommelaar zijn die alleen maar keurig de maat houdt, maar een beest zoals Keith Moon of Billy Cobham. En tenslotte hoor ik graag een echte (!) zanger aan het werk.
Als ik al die elementen op een rijtje zet, lijkt het Noorse Gazpacho bepaald niet mijn band te zijn. En de eerste keer dat ik 'Night' draaide, was ik ook beslist niet enthousiast. Weliswaar is er wel degelijk sprake van lang uitgesponnen nummers (de band zelf schijnt het album zelfs als één epic te zien), maar op het eerste gehoor was er nou niet echt sprake van veel tempo- en sfeerwisselingen. Het klonk heel modern en voor mijn gevoel was dit een cd die ik gerust als achtergrondmuziek kon opzetten. Bovendien leken de individuele bandleden ook niet echt uit te blinken (hoewel de zanger meteen een goede indruk achter liet). Maar... dat was de eerste keer dat ik 'Night' draaide.
De ervaring heeft mij geleerd dat (progressieve) muziek die ik de eerste keer geweldig vind, uiteindelijk snel definitief de kast in verdwijnt. En juist die albums die na de eerste draaibeurt niet meteen overtuigen, maar wel "iets" hebben, blijken later tot mijn favorieten te behoren. Doorzet-tingsvermogen loont bij de progrock. Het voorkomt bovendien dat platen al te snel worden afgedankt. Er komt toch genoeg muziek uit, dus... volgende patiënt. Nee, niet wat mij betreft. Geef een album de kans om te groeien. Dat is precies wat ik met 'Night' heb gedaan. En dan is dit een plaat die heel erg hard groeit. De muziek is hypnotiserend, verslavend. De spanning wordt in iedere track meedogenloos opgevoerd. Er vallen niet opvallend veel wendingen per track te noteren maar toch is er geen enkele song die saai is, integendeel. En als je de cd met koptelefoon op consumeert ontdek je keer op keer nieuwe elementen.
De leden van Gazpacho zijn heel subtiel bezig. De muzikanten hebben zich weliswaar ondergeschikt gemaakt aan de muziek (verwacht dus geen karrenvracht aan solo's) maar hier zijn duidelijk geen koekenbakkers aan het werk. Heel bijzonder is ook het gebruik van de viool, die af en toe wordt ingezet. Het geeft de sound soms zelfs iets folk- (het slot van 'Upside Down') of zigeunerachtigs (einde van 'Massive Illusion'). Daar moet je natuurlijk van houden, maar het is hier helemaal op zijn plaats. En bovendien heeft Gazpacho in Jan Henrik Ohme een uitstekende zanger. Zijn stem doet me heel af en toe - zoals aan het begin van het nummer 'Valerie's Friend' - aan die van Sal Valentino denken, de zanger van de legendarische sixtiesband The Beau Brummels. Hoe dan ook, hij is één van de beste zangers die ik de laatste tijd heb gehoord.
Normaal gesproken heb je op een album altijd wel favoriete tracks, maar zelfs dat wordt lastig. De laatste tijd draai ik 'Night' vaak met de 'random'-knop en dan valt het steeds weer op dat alle songs zo sterk zijn. Maar vooruit, als ik één nummer als beste moet aanmerken, dan maar 'Valeries Friend'. Of toch 'Chequered Light Buildings'? Nee, misschien 'Upside Down' wel? Ik weet het niet. Dit is van begin tot eind een fraai album dat ik iedere progliefhebber kan aanraden.
Arjan Bom (09-2007)

Bezetting:
Jan Henrik Ohme- vocals, backing vocals
Thomas Andersen - piano, keyboards, programming
Jon-Arne Vibo - acoustics and guitars
Michael Krømer - violins, programming
Kristian Olav Torp - bass
Robert Risberget Johansen - drums, percussion
with
Kristian "The Duke" Skedsmo - low whistle, tin whistle, accordion, didgeridoo, mandolin, banjo

Discografie:
Get it while it's Cold (2002)
Bravo (2003)
When Earth lets go (2004)
Firebird (2005)
Night (2007)