ProgLog AFTERglow

Genesis - The Box 1976-1982 (2007)
Label: Virgin Records
Bandsite: www.genesis-music.com
Duur: lang
Reviewer: Arjan Bom
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)
Nadat in de jaren '80 de cd in opmars kwam, stonden vele lp-verzamelaars zoals ik voor een moeilijke keuze. Overstappen of niet. Het bleek dat nieuwe uitgaven steeds moeilijker op lp te vinden waren, dus uiteindelijk kwam de cd-speler in huize Bom. En na enige tijd werd er begonnen met het vervangen van de lp's door die nieuwe schijfjes. Natuurlijk kwam ook mijn favoriete band Genesis aan de beurt. Bijna al mijn trouwe, grijsgedraaide
Genesis-lp's konden naar 'De Plaatboef'. Maar toen begon het uitmelken van de fans pas echt. In de eerste helft van de jaren '90 kwam het gehele oeuvre wederom op de markt, deze keer als 'definitive edition remasters'! Tja, dat kan je als echte fan toch niet voorbij laten gaan. En nu, in 2007, mogen de liefhebbers opnieuw hun portemonnee trekken voor muziek die ze wellicht al drie keer eerder hebben gekocht. Toen ik van deze nieuwe 'worp' hoorde, was ik dan ook opmerkelijk resoluut: "No way!!!" Maar toen ik een en ander in de winkel zag liggen begon de twijfel al toe te slaan. Het thuisfront drukte me nog heel even met mijn neus op de feiten ("Een box van Genesis? Is er dan nog een noot die je niet van die mannen hebt gehoord?"), maar het kwaad was eigenlijk al geschied. Op dit moment knalt 'Dance on a Volcano' door de boxen....
Maar goed, is het gebodene het geld waard? Ik zal proberen te beschrijven waarom ik in ieder geval toch blij ben met deze box. Bij zo'n box als deze gaat het wat mij betreft om drie hoofdzaken: de muziek, het geluid en de extra's. Hoewel de muziek bij de meeste geïnteresseerden toch wel bekend zal zijn, zal ik de drie hoofdzaken toch maar één voor één nalopen.
De muziekAls in 1976 'A Trick of the Tail' uitkomt zijn vele Genesis-fans even opgelucht als enthousiast. Er is leven na Peter Gabriel! Vooral kant 1 van de 'oude' lp is fenomenaal. Luister eens naar een nummer als 'Entangled'. Dat prachtige gitaarwerk van Mike Rutherford en vooral Steve Hackett, het superieure toetsenwerk van Tony Banks. En Phil Collins heeft het als zanger verrassend goed opgepakt. Een jaar later al ligt 'Wind & Wuthering' in de winkels. Ik weet nog dat er in mijn omgeving destijds levendige discussies waren over welk album beter was, 'Trick' of 'Wind'. Men kwam er niet echt uit. Maar duidelijk is dat ook deze plaat weer een topper was. Helaas bleek het de laatste studio-lp met Steve Hackett te zijn. Zijn vertrek is duidelijk merkbaar op '...And then there were three...' Maar het is niet alleen het ontbreken van zijn gitaarwerk dat stoort, het is vooral de opzet van dit album dat mij tegenstaat. Het is allemaal zo gestructureerd, al het avontuur is weg uit de muziek. Hardere songs en ballads komen om en om aan de beurt en binnen de tracks volgen de coupletten en refrijnen elkaar ook al keurig volgens de regels van de kunst op. Gelukkig zijn er nog wel een paar aardige nummers ('Down and Out' en 'Burning Rope' met name) zodat het niet alleen maar kommer en kwel is. 'Duke' begint gelukkig een stuk veelbelovender. Maar na een paar nummers begin ik mij toch weer te irriteren. En dan met name aan oude held Tony Banks. Waar hij in het verleden altijd had uitgeblonken door inventief gebruik van een groot aantal diverse keyboards, word je op 'Duke' vooral 'getrakteerd' op het vervelende geluid van de elektrische piano. Jammer, deze plaat had veel beter kunnen zijn als men wat meer werk van de arrangementen had gemaakt. Maar goed, het was altijd nog beter dan de laatste 'originele' schijf uit de box, 'Abacab'. Er is in het verleden al genoeg over dit treurige werkstuk geschreven maar toch ... Als ik nu weer zo'n track als 'Who Dunnit' hoor..., wat een narigheid. En dan hebben we het nog niet gehad over 'No Reply at all' met die blazers. Met de 'oude' Genesis heeft het in ieder geval niets meer te maken. Vreemd genoeg breken voor Collins, Banks en Rutherford nu de gouden jaren aan, terwijl een groot deel van de fans het na 'Abacab' toch echt voor gezien houdt.
Het geluidDaar kan ik kort over zijn: fantastisch! En dan heb ik niet eens een Super Audio-speler. Omdat mijn kinderen de muziek van papa vooral heel saai vinden, ben ik gedwongen om vooral plaatjes te draaien op mijn discman met de koptelefoon op. Maar wat klinkt de muziek kraakhelder. En ook het geluid van de DVD-schijf is helemaal top, terwijl ik niet eens een superieure DVD-installatie bezit.
De extra'sIn de box zit een boekwerk met twee discs. Het boekje is aardig, maar niet spectaculair. Vooral niet als je ook al in het bezit bent van 'Archives # 2'. Er zijn namelijk veel overeenkomsten tussen de verhalen bij de verschillende albums bij beide boxen. Op de extra cd/sacd staan vooral de studionummers van de genoemde 'Archives-box'. Er zijn wel twee tracks toegevoegd die die box niet gehaald hebben. Het gaat om 'Match of the Day' (van de ep. 'Spot the Pigeon', gevuld met outtakes van 'Wind & Wuthering') en 'Me and Virgil' (stond oorspronkelijk op kant 4 van 'Three Sides Live'). In het boekje geven de heren van Genesis aan dat ze zelf niet echt onder de indruk zijn van deze nummers, maar ik vind ze wel aardig. Er staan wel mindere nummers op ('Paperlate' en 'Naminanu' bijvoorbeeld).
Iedere cd/sacd is voorzien van een tweede schijf. Daar staat een DVD-versie (DTS of Dolby Digital naar keuze) van de betreffende plaat èn DVD audiomateriaal op. En dat vind ik nog het meest interessant. Behalve de nodige videoclips en interviews met de band, zijn er vooral op 'A Trick of the Tail' en 'Duke' delen van concerten te zien. Met name 'Genesis in Concert' uit 1976, met Bill Bruford op slagwerk, is geweldig. Alleen deze beelden maken wat mij betreft de aankoop al helemaal waar. Ruim veertig minuten prachtige opnames, waarbij het spelplezier er vanaf druipt. Heerlijk. Wat dat betreft valt het op dat de heren tijdens de 'Duke-tour' wel iets zakelijker overkomen. Vergelijk bij beide concerten de inbreng van bijvoorbeeld Mike Rutherford eens. Opvallend. De videobeelden op de extra schijf van 'Wind & Wuthering' vallen echter tegen. Zoals vermeld gaat het om bootlegmateriaal en dat is het dan ook zondermeer. Jammer.

Al met al is er genoeg kritiek op deze uitgave te leveren en ik heb dat dacht ik niet nagelaten. Toch ben ik er blij mee. Vooral het geluid en het concertmateriaal springen er uit. Mensen die dit toch te karig vinden, kunnen altijd nog besluiten om de losse albums te kopen. Vooral 'A Trick of the Tail' lijkt mij verplichte kost. Je mist dan wel het boekje en de extra tracks. Ik wens u veel wijsheid en een goedgevulde portemonnee toe. Arjan Bom (05-2007)Bezetting:Tony Banks - keyboards, 12 string guitars, backing vocals
Phil Collins - drums, lead and backing vocals
Michael Rutherford - bass, bass pedals, (12 String) guitars
Steve Hackett - guitars

Discografie:
From Genesis to Revelation (1969)
Trespass (1970)
Nursery Cryme (1972)
Foxtrot (1972)
Live (1973)
Selling England by the Pound (1973)
The Lamb Lies Down on Broadway (1974)
Trick of the Tail (1976)
Wind and Wuthering (1977)
Seconds Out (1977)
...And Then There Were Three (1978)
Duke (1980)
Abacab (1981)
Three Sides Live (1982)
Genesis (1983)
Invisible Touch (1986)
We Can't Dance (1991)
The Way We Walk Vol. 1: The Shorts (1992)
The Way We Walk Vol. 2: The Longs (1993)
Calling All Stations (1997)
Genesis Archive 1967-1975 (1998)
Genesis Archive 1976-1992 (2000)
The Box 1976-1982 (2007)