ProgLog AFTERglow

HoestoBlame Chapter Four

Nick Drake – Five Leaves Left (1970)
Ontwerp: Diogenic Attempts Ltd & Keith Morris

Tien weken, tien hoezen


Hoewel Drake mijn Scotch-tapes in de jaren '70 reeds sierde ben ik een jaar of vijf terug opnieuw in hem geïnteresseerd geraakt doordat Porcupine Tree’s Steven Wilson hem als referentie noemde. Ik kocht de box ‘Fruit Tree’ met alle originele LP’s erin - een 'collector's item' - en kocht ook alle beschikbare CD’s.
Bovendien verdiepte ik mij in zijn leven o.a. door het prima boek ‘Nick Drake, The Biography’ van Patrick Murphies. Hoe eenzaam de man was, bijna autistisch, hoe hij zich afsloot van de scene maar later ook van zijn directe omgeving. Hij vertrok ’s avonds naar zijn zolderkamer in het ouderlijk huis en kwam nooit meer beneden. Zijn moeder vond hem dood op bed. Het is de zolderkamer die de hoes van ‘Five Leaves Left’ enige malen laat zien.
En waar kijkt Nick door het raam naar? Naar zijn zus, actrice Gabrielle Drake, met wie hij goed kon opschieten en die wellicht door de tuin liep? Of was het toch geposeerd? En dan die rennende typische Engelsman op de achterklap van de hoes, ook al geen acht slaand op Drake die tegen een muur hangt. Ik kan er uren naar kijken.
Drake ging, naast persoonlijkheidsstoornissen, gebukt onder het uitblijven van succes. Met terugwerkende kracht voel ik mij daar mede schuldig aan. Verzuimde ik immers ook niet om vijfendertig jaar terug zijn albums te kopen? Ik beperkte mij tenslotte tot 'downloaden avant la lettre' en nam zijn albums 'illegaal' op via mijn Akai X-165D bandrecorder. Dat zal niet hebben bijgedragen aan zijn succes. De hoes had ik dientengevolge niet in bezit en 'kende' ik slechts van het voorbijkomen in de platenbak. Sorry Nick en bij deze een wat laat eerbetoon aan een fenomenaal album en dito hoes. JoJo