ProgLog AFTERglow

Areknamés –
Love Hate Round Trip (2006)

Label: Black Widow Records
Bandsite: www.areknames.it
Duur: 78:07
Reviewer: JoJo
Waardering:
(max. score JoJo’s)

Laat ik beginnen met wat ik normaal gesproken pas gaandeweg de recensie vermeld: met ‘Love Hate Round Trip’ van het Italiaanse Areknamés hebben we te maken met een subliem album waar iedere track iets bijzonders, onverwachts of briljants bevat. Wat een intrigerende composities, mystieke sferen en technische virtuositeit zetten de klassiek geschoolde bandleden neer. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat zij twee nominaties op zak hebben voor ‘ProgAwards 2006’ in de categorieën ‘Best Italian Album’ en ‘Best Art Work’. ProgAwards is overigens een prijs die door een jury van redacteuren/recensenten van internationale progfanzines jaarlijks wordt toegekend. De bekendmaking van de winnaar is medio december voorzien.
Vooropgesteld: u dient wel in de ‘mood’ te zijn voor de muziek van Areknamés. Het gebodene is donker en somber en gezien de complexiteit van de tracks is enige concentratie en geduld vereist. En toch word ik er op een of andere manier vrolijk van. Ik ben namelijk blij dat er weer een progband van hoge kwaliteit is opgestaan die nu eens geen eendagsvlieg lijkt te zijn. Mijn vrolijkheid blijkt ook uit het feit dat ik met ongeduld de kast benader om deze schijf wederom te beluisteren. Dat is een gevoel dat exclusief is en zich maximaal één of twee keer per jaar bij nieuwe releases voordoet.
Het album trapt sterk af met ‘The Skeletal Landscape of the World’ met veel a-tonische zang en keyboardgeweld. Bovendien doet zich direct vermoeden waar de inspiratiebron ligt van Areknamés: bij Van der Graaf Generator (VDGG). De klank en dictie van toetsenist en zanger Michele Epifani lijkt zeer op Peter Hammill. Gelijk Hammill zit er bovendien nogal wat kwaadheid en pathetiek in zijn stem. Ook de dreigende en donkere aankleding van de openingstrack associeert direct met VDGG. Maar de band laat ook invloeden horen die bij VDGG veel minder aanwezig zijn zoals jazz en jazz-rock. Bovendien heeft de progressieve rock natuurlijk sinds de hoogtijdagen van Hammill c.s. in haar ontwikkeling ook niet stilgestaan hetgeen te merken valt aan o.a. de op ‘Love Hate Round Trip’ toegepaste ‘electronics’.
Het tien minuten durende ‘Deceit’ is voor mij één van de hoogtepunten door zijn prachtige melodie, variatie en klassieke opbouw. Tweede uitschieter is het gedragen en bijna religieuze ‘Yet It Must Be Something’ dat mij kippenvel bezorgt, ook weer door de emotievolle melodie en de mystieke naar mijn inschatting analoge mellotron. Derde toptrack is ‘Ignis Fatuus’ dat elf minuten klokt en een ontdekkingsreis door de prog laat horen. Complexiteit van de opbouw en de arrangementen verlangt hier wel bezinktijd. De track geeft pas na vele luisterbeurten zijn geheimen prijs. Met het noemen van deze drie uitschieters doe ik per saldo de overige negen tracks tekort. Die zijn namelijk ook van hoog niveau. Zelfs voor de cover ‘Snails’ van Gnidrolog kan ik als rechtgeaard coverhater nog waardering opbrengen en dat wil heel wat zeggen.
‘Love Hate Round Trip’ werd ook genomineerd bij ProgAwards voor 'Best Art Work'. Daar kan ik mij nu weer minder in vinden. Hoewel de pagina’s in het boekje prachtige animaties laten zien, is de buitenzijde niet spraakmakend. Ik weet niet of het opzet is maar de foto van het huis van de ‘Funeral Service’ is ‘verkeerd’ afgedrukt. De letters staan in spiegelschrift. Terwijl de op de muur gekalkte titel van het album wèl goed staat. Dat moet er dus met het betere knip- en plakwerk later op aangebracht zijn. Nou ja, een kniesoor. Ten slotte nog een bijzonderheid: het meesterwerk ‘Love Hate Round Trip’ werd in eerste instantie uitgegeven op vinyl als dubbelaar. Als ik die nog eens tegenkom …JoJo (11-2006)

Bezetting:
Michele Epifani – vocals, organ, synth, mellotron, electric and grand piano, recorder
Piero Ranalli - electric bass
Simone Antonini - drums and percussion
Stefano Colombi - acoustic and electric guitar

Discografie:
Areknamés (2003)
Love Hate Round Trip (2006)